Að fjallabaki og fleira

Það líður að skóla. Morgundagurinn í vinnu og svo hefst maraþonið enn einu sinni. Það vill til að tíminn líður hratt þegar mikið er að gera. það verður komið vor aftur áður en maður getur snúið sér við. Ég skal hins vegar viðurkenna fúslega að ég hlakka til þegar ég verð fullnuma með ML gráðu.
Það sem ég ætlaði að gera með þessum pistli er að efna loforð síðasta pistils. Við fórum í dagsferð um fjallabak. Fjallabaksleiðirnar eru tvær, nyrðri og syðri. Við slógum tvær flugur í einu höggi og fórum báðar. Fyrst keyrðum við um Dómadalsleið til Landmannalauga. Við skoðuðum Landmannahelli og Ljótapoll á þeirri leið ásamt endalausri fegurð íslenskra fjalla.

Landmannalaugar skörtuðu sínu fegursta. Litirnir þar eru engu líkir. Það er eins og skaparinn

hafi úthlutað þessu svæði litadýrð og náttúrufegurð af meiri rausn en annarsstaðar, og er þó af miklu að taka.

Þaðan fórum við að Eldgjá og gengum inn að Ófærufossi. Þeim sama og ég málaði mynd af fyrir 30 árum og hefur hangið í stofunni okkar, alla okkar búskapartíð.
Það var virkilega gaman að koma þangað og líta fossinn augum.

Umhverfið var aðeins öðruvísi en ég gerði ráð fyrir. Ekki að það væri ljótara heldur kom á óvart að fossinn væri ekki í enda Eldgjár heldur kemur hann þvert á gjána. Verst að steinboginn skyldi hrynja, það er sjónarsviptir af honum. Samt gríðarlega falleg náttúrusmíð.

Svo fórum við áleiðis í Skáftártungu en ákváðum á leiðinni þangað að fara Álftavatnaleið inná syðri fjallabaksleið. Það er 20 km. vegalengd og yfir eitt djúpt vað að fara, Syðri ófæru. Það gekk allt vel og við komum niður á syðri leiðina við Hólmsá sem er annað djúpt vað. Þaðan fórum við svo yfir Mælifellssand um endalausar jökulsársprænur því það var orðið áliðið, en þá hækkar í öllum jökulám. Þar er ekið eftir stikum um sandinn til að forðast sandbleytur.

Niður í Emstrur komum við svo, þar fórum við yfir Bláfjallakvísl sem var orðin þó nokkuð fljót. Svo komum við niður í Fljótshlíð klukkan að ganga tíu. Gilsáin var þá bara eftir sem okkur þótti eiginlega barnaleikur eftir hinar árnar.

Hér er Erlan við bílinn eftir svaðilfarir dagsins. Bláfjallakvíslin náði upp að listum á hurðunum.

Við vorum himinlifandi með ferðina enda bæði forfallnir ferðaidjótar, sérstaklega um fjalllendi. Svo ánægð að við tókum þá ákvörðun að endurtaka þessa ferð að ári og bjóða þeim sem hafa áhuga á, að slást í för með okkur. Eina sem til þarf er áhugi og jeppi......!
Oft varð okkur að orði þegar fegurð fjallanna snerti innra með okkur viðkvæma föðurlandsstrengi, hvort eitthvað væri til fallegra en landið okkar.

Ég set smá myndasýnishorn hér inn, en við tókum á fjórða hundrað myndir :0)

Svo eru nokkrar komnar inn á Flickr....