Lífið....

....er sannarlega eins og veðrið. Það skiptast á skin og skúrir. Við áttum góðan og ánægjulegan dag í gær og stóran í hugum okkar margra. Það var barnablessun í fjölskyldunni, Erling Elí, litli kúturinn var “borinn fram” eins og við höfum kallað þá athöfn. Athöfnin líkist skírn en þó með einni undantekningu sérstaklega, barnið er ekki ausið vatni. Forskriftin er frá Kristi sjálfum þegar hann bannaði lærisveinunum að reka burtu börnin og tók þau þess í stað í fang sér og blessaði þau.
Mér á óvart en til ánægju fólu foreldrar litla kútsins mér þann heiður að blessa litla nafna minn. Ég hafði gaman af athöfninni vitandi að blessun Guðs fer ekki í manngreinarálit þó preststimpilinn vanti í kladdann minn.



Veislan var þeim hjónunum til sóma eins og við var að búast. Tertan vakti athygli fyrir hversu flott hún var, ekki síst þegar í ljós kom að höfundur hennar var húsmóðirin sjálf.
Mér datt nú ekkert nær sanni í hug en “sjaldan fellur eplið langt frá eikinni”, svona í allri auðmýkt. Tertur móður hennar eru rómaðar langt út fyrir fjölskylduna. Það var margt um manninn en íbúðin rúmaði þetta vel.

Við kíktum á Hjalla bróðir minn eftir þetta. Hann lítur betur út en er algjörlega lamaður vinstra megin ennþá. Hörð lífsreynsla fyrir hann og líklega erfiðari fyrir það að hugsunin er algjörlega í lagi. Hann er beygður og bað um fyrirbænir. Ég sagði honum frá öllum sem biðja fyrir honum og hann bað mig um að færa ykkur þakkir fyrir það. Kem því hér með til skila. Við áttum svo bænastund saman bræðurnir og Erlan mín, það var gott.

Hjalli hefur átt við háan blóðþrýsting að stríða í mörg ár, mjög háan. Hann var settur á blóðþynningarlyf um daginn til að undirbúa hann fyrir rafstuð til að stilla hjartsláttinn.
Í gærkvöldi vorum við hjá Sigrúnu konunni hans og hún sýndi mér lyfið. Þegar ég las fylgiskjalið sem fylgdi lyfinu kom í ljós að lyfið má alls ekki gefa fólki með of háan blóðþrýsting........!
Ég veit ekki hvað þetta þýðir eeeen...... ætla sannarlega að komast að því.
Ekki er ein báran stök hjá honum. Hann skilar ekki því sem hann borðar, og hefur ekki gert í þennan hálfa mánuð frá því hann lamaðist. Hann er mjög kvalinn vagna þessa. Þetta er mjög alvarlegt ef það lagast ekki. Biðjið sérstaklega fyrir þessu.

Síðastliðinn fimmtudag fórum við Hansi bróðir í veiði í Vola eða Volalæk eins og sumir kalla hann. Voli er vatnsfall sem allir hafa keyrt yfir en fáir vita nokkuð um. Hann liggur um tíu kílómetra hér austur af Selfossi þar sem Flóaveituskurðurinn rennur við Þingborg. Þar suður allt fram í sjó er falleg veiðiá full af sjóbirtingi. Hún heitir reyndar fjórum nöfnum, nyrst er Bitrulækur þá Voli svo Hróarskeldulækur og syðst er Baugsstaðaós. Ferðin var frábær, veiddum vel. Sjóbirtingurinn var nýrunninn, silfraður og fallegur. Þeir stærstu voru um sex pundin.
Það er oft ótrúleg sjón að sjá hann taka, gjörólíkt laxinum. Hann stekkur upp úr vatninu og á það til að þeytast hylinn á enda hálfur upp úr vatninu. Sá stærsti minn gerði þetta og þeyttist næstum upp á bakkann. Ég kom með sjö birtinga heim og Hansi nær tíu.
Þetta verður endurtekið....!

Það er sól og bjart úti. Ölfusáin skartar sínu fegursta hér út um gluggann minn. Það er líka sól í sálinni, svo margt góðra hluta, þó ekki alveg heiðskýrt. Heilablóðfall bróður míns varpar skugga á tilveruna.

Biðjum áfram, þetta er ekki búið.