Gömlu göturnar...

Árið hefur einkennst öðru fremur af neikvæðum fréttaflutningi, af kreppunni margumtöluðu, óráðsíu af ýmsum toga, mótmælum, byltingum, jarðskjálftum og stríði um víða veröld. Oft setur mann hljóðan og maður spyr sig hvert erum við að fara, þó auðvitað sé líka margt jákvætt og gott á ferðinni?

Öll þessi neikvæða umræða grefur um sig í sálartetri þjóðarinnar og bætir ekki ástandið. Mig setur oft hljóðan yfir fréttaflutningi, ekki síst þegar rætt er um stöðu kristinnar trúar og kirkjudeilda í landinu okkar, það heggur nærri mér. Þjóðkirkjan og mörg trúfélög eru í helgreipum orðaskaks og átaka um hluti sem kristin kirkja ætti aldrei að vera bendluð við. Það er svo komið að þjóðin holdgerfir kristni við misnotkun af ýmsum toga, ekki síst gagnvart börnum og það sárasta er að hún á innistæðu fyrir því.

Eins og kjarninn í orðum Krists er gullvægur og góður virðist sem hann sé gufaður upp og heyrist ekki, því hismið og dauðu kvistirnir hylja það góða fagra og fullkomna sem felst í orðum Krists. Innsti kjarni þessara orða, "Nýtt boðorð gef ég yður, að þér elskið hver annan. Eins og ég hef elskað yður, skuluð þér einnig elska hver annan", fellur siðferðislega og í raun, undir lífsspeki sem allir geta sameinast um, trúaðir eður ei. Þessi orð flísfalla undir "hið góða fagra og fullkomna" sem kristin trú felur í sér.
Það er meira að segja svo að fáir myndu neita því, ekki einu sinni hörðustu trúleysingjar, að Ísland væri betur sett ef þessi kjarnaboðskapur væri í hávegum hafður og ekki síst hjá kirkjunnar þjónum.

Mér flaug í hug hið fornkveðna orð ritningarinnar, "Nemið staðar við vegina og litist um og spyrjið um gömlu göturnar, hver sé hamingjuleiðin, og farið hana, svo að þér finnið sálum yðar hvíld" því mér sýnist einhvernveginn að þessi orð eigi vel við í dag þ.e.a.s. ef ég leyfi mér að kalla orð Krists "gömlu göturnar".
Orðin eru þarna ennþá, gamli stígurinn er þarna enn einhversstaðar undir draslinu.

Græðgisvæðingin hefði varla fengið þennan byr í seglin eins og raunin var ef þessi gömlu sannindi hefðu verið leiðarljós. Þessi kærleiksboðskapur er í eðli sínu hljóðlátur en skín skært þar sem hann er viðhafður, hann felst í hjálp við náungann, virðingu og mannlegri reisn. Það er því sorglegra en tárum taki að það skuli vera tilteknir kirkjunnar þjónar sjálfir, settir boðberar þessa góða boðskapar sem hafa öðrum fremur kaffært hann með illum gjörðum sínum, skólabókardæmi um hvernig skemmt epli eyðileggur allan eplakassann.

Ég vona að kristin trú færist nær kjarna sínum á árinu sem er að heilsa okkur og að þjónar kirkjunnar færist nær hlutverki sínu og verði þeir boðberar ljóss og friðar sem þeim er ætlað að vera.

Ég þakka lesendum mínum fyrir góða samfylgd hér á bloggsíðunni og þakka fyrir heimsóknir ykkar hingað sem eru langleiðina í að vera fimmtíu á dag.
Eigið jákvætt og farsælt ár framundan og... Guðs blessun í ríkum mæli.

"Afi, hvernig er að vera afi"...

...var spurt úr fanginu á mér í gær og spyrjandi og saklaust augnaráð vænti svars. Það er alveg æðislegt því ég á svo mörg yndisleg barnabörn eins og til dæmis þig. Orðalaust fékk ég þétt faðmlag um hálsinn og breitt bros, engin orð.
Ég hef verið að hugsa um þetta í morgun og finn með sjálfum mér hvað ég nýt mikilla forréttinda að fá að lifa það hlutverk að vera afi. Það eru ekki ónýt jól sem ná að fanga hugann með þessum pælingum.

Afahlutverkið er beint framhald af pabbahlutverkinu sem ég hef alltaf notið í æsar og fundist ég ríkur maður þótt veraldlegt ríkidæmi hafi stundum fetað sig framhjá okkur.
Ég skal viðurkenna að ég hugsaði nánast aldrei um afahlutverkið, var of upptekinn af pabbahlutverkinu. Ég gerði mér einhvern veginn aldrei ljósa grein fyrir því að bónusinn fyrir að ala upp stóran barnahóp væri enn miklu stærri afabarnahópur. Samt átti ég mér einhverja óljósa mynd af því að þegar dæturnar flyttu að heiman yrði heimilið okkar alltaf einhverskonar miðstöð fyrir þær og fólkið þeirra.
Árin líða hratt og óljósa myndin mín er orðin kristaltær og afar falleg og prýðir heimilið okkar framar öllu öðru.

Afi, hvernig er að vera afi? Það er lífið sjálft í mínu tilfelli. Það gefur mér þann stað að vera pabbi og tengdapabbi sem enginn annar hefur innan þessa yndislega hóps sem ég á og svo kórónuna sjálfa... að vera afinn sem allur þessi litli barnaskari á. Það gefur svo hlutverkinu aukið vægi og vigt að barnaskarinn virðist hafa ánægju af nærveru minni og ömmunnar sem, eins og allir vita sem til þekkja, er einstakt eintak. Fornafn hennar kalla ég "eðal"... og svo má bæta við mamma, amma, eiginkona, vinkona og svo allt hitt sem ég nefni ekki.

Já, afinn á þessum bæ, pabbinn, eiginmaðurinn, smiðurinn, lögfræðingurinn og allt hitt sem hægt er að skreyta sig með er lukkunnar pamfíll vegna þess að þegar hann lítur um öxl er hann sáttur og ef hann lítur fram á veginn hefur hann ríka ástæðu til að hlakka til því ríkidæmið hans liggur ekki í veraldlegu drasli heldur í fólkinu hans og það er ekkert annað en... fljótandi, fljótandi auðlegð.

♫ ♫ Jólin eru að koma ♫ ♫

Friður sé með þér og fögnuður um jólin. Já jólakveðjurnar og lögin óma um húsið og það er ilmur af jólum því hamborgarhryggurinn mallar á hellunni og gefur fyrirheit um góða samveru við sig um sexleytið. Erlan setti upp grautinn áðan en það er kúnst að hantera hann rétt. Hún hefur alltaf haft það hlutverk að sjá um hann en nú er það ég sem fæ það verkefni því frúin ákvað að hafa opið í Basic plus og Home design í tvo tíma á aðfangadag.

Við verðum fimm hér í kvöld, já þú last rétt, við Erla og Hrund og svo buðum við Önnu sem vinnur hjá okkur í Basic plus að vera hjá okkur ásamt dóttur sinni. Hún er frá Rússlandi og býr ein, það lá því vel við að bjóða henni að vera með okkur.

Það hefur hækkað eitthvað í græjunum hér á bæ, alveg rétt Hrundin er komin heim úr búðinni og syngur hástöfum með eins og henni einni er lagið. Við erum að undirbúa hádegismatinn hér sem verður tilbúinn þegar Erlan kemur úr búðinni, en það er hefð fyrir honum hér eins og flestu öðru um jólin. Laxinn, lifrarkæfan, síldin og allskonar góðmeti er á borðum. Sætindi eru löngu farin af jólaborðum hér og í staðinn erum við með svona gourmet í staðinn, bæði hollara og betra.
Jæja ég ætla að fara og hjálpa Hrundinni að gera klárt.

Ég óska ykkur vinir gleðilegra jóla og njótið daganna framundan.

Þorláksmessu- eða eitthvað annað þetta og hitt

Skötuát á þorláksmessu er eftir því sem ég best veit ekki gamall þjóðlegur siður nema á vestfjörðum þar sem siðurinn er ævaforn, heldur markaðssetning á matvöru sem varð vinsæl á afmörkuðu svæði. Ekki var um að ræða neina munaðarvöru heldur fisk sem hægt var að geyma líkt og siginn fisk. Skötuát á þorláksmessu kemur úr kaþólskum sið því á föstunni mátti ekki borða góðan mat heldur átti það að bíða til jólanna. Skatan veiddist bara á vestfjarðamiðum á þessum tíma hér áður og því kemur siðurinn að vestan, svona fyrir ykkur fróðleiksþyrsta. Sunnanlands var t.d. rýrasti harðfiskurinn soðinn á þorlák.

Ég verð að segja að ég kann mun betur við að endurvekja rammíslenska siði og venjur eins og skötuát frá fyrri tíð heldur en þessar amerísku mýtur sem tröllríða hér annað slagið t.d valentínusardagur, þakkargjörðardagur, hrekkjavöku og allskyns aðrir dagar og siðir sem við erum að eltast við.
Þessir dagar eiga þó það sameiginlegt að verslun með það sem fylgir þessu er drifkrafturinn á bak við markaðssetninguna, það er hægt að græða á þessu.

Það er svo auðvitað val hvað maður setur upp í sig og lætur vel líka. Amerísku mýtunni fylgir yfirleitt eitthvað bragðvond en aftur á móti þeirri íslensku eitthvað gott og kjarnmikið.
Ég er reyndar svolítill villimaður þegar kemur að mat. ég er til dæmis með hrátt hangiketslæri hér á eldhúsborðinu og fæ mér flís annað slagið og þykir það ómótstæðilega gott. Skatan er líka í uppáhaldi hjá mér þó mér finnist gott að hafa hana bara einu sinni á ári. Siginn fiskur er fínn og hákarl er afbragð.

Ég fékk senda skötu að vestan frá fólki sem við kynntumst í Austurríki í sumar. Við hittumst Erlu fjölskylda í dag hjá Sirrý og Guðjóni og snæðum hana saman, það er að segja þeir sem kunna að meta þetta góðgæti.

Jólin á morgun og allt að gerast.
Njótið áfram.

Aðventan á fullri ferð

Aðventan held ég sé í hugum flestra tími kertaljósa og huggulegheita og ég held að það sé einmitt formúlan að því að gera þennan tíma að tíma tilhlökkunar og eftirvæntingar eins og hann þarf að vera.
Það hefur oftast verið þannig í mínu lífi að þessi tími hefur verið frekar rólegur miðað við árið í heild, nema síðustu árin sem hafa einkennst af prófatörn á þessum tíma og svo núna er ég á kafi í framkvæmdum svo það fer lítið fyrir rólegheitunum þessa dagana.
Ég ætla samt að taka einn aðventufrídag þar sem við Erlan gerum ekkert nema njóta lífsins og dinglumst í bænum, hittum krakkana og gerum eitthvað úber skemmtilegt, svo maður sletti aðeins.
Vinnudagur í dag og sjáum svo til. Njótið dagsins.

Skammgóður vermir.

Um leið og hlýnaði fór að snjóa. Ég held að það sé skárra að hafa frostið en snjókomu og skafrenning. Annars er veðrið ekkert að stressa mig þessa dagana, bjart og kalt er ágætis jólamánaðarveður.
Við ætluðum í leikhús í gærkvöldi en hættum við. Það var hvort tveggja snjókoman og væntanlega bylur á heiðinni og svo vorum við frekar lúin eftir törn undanfarinna daga. Það var ágætt að vera bara heima í rólegheitunum og horfa á ræmu.

Það er drifhvít jörð og fallegt að sjá ána á svona rólegheitamorgni, alltaf jafn falleg og friðsæl. Það var einstakt að fylgjast með henni þegar frostið var mest á dögunum því þá gufaði af henni eins og hún væri volg. Hún var það auðvitað ekki en hún var samt heitari en lofthitinn og því rauk svona af henni. Umhverfið fór ekki varhluta af þessu því tré og runnar og raunar allt umhverfið varð loðið af ísnálum þegar ísköld gufan festist á hverju sem er og úr varð mjallhvít mynd af umhverfinu. það var gríðarlega fallegt, dulúðugt meðan gufan læddist um og einkar jólalegt. Eftir snjókomu næturinnar er enn jólalegra hér, snjór á greinum, stafalogn og sólin skín lágt á himni, hún gerir það ekki lengi því það styttist óðum í stysta sólargang.

Frúin mín er loksins komin niður af efri hæðinni, þá fer gamli og skenkir í tvo bolla af rjúkandi kaffi. Það eru lífsgæði að njóta svona morgna saman réttu megin glersins, spjalla um lífsins gang og virða fyrir sér fannhvítt útsýnið og ána mála síbreytilegu málverkin sín.
Hreinasta afbragð.

Morgunsnjókoma og Kári

Á svona morgnum þar sem vindurinn ýlfrar á glugganum og þétt snjókoman ýrist niður svo varla sér milli húsa langar manni ekkert sérstaklega að fara út. Þegar hlýjan innandyra umvefur og frúin enn sofandi á efri hæðinni virðist það hreinlega vera fjarstæðukennt, en... er eitthvað spurt að því? Á mínum uppvaxtarárum var það ekki gert.
Í dag á ég til að leyfa mér að fara svolítið seinna af stað ef þannig vill til, ef það kemur ekki niður á neinu sem ég er að gera. Ég flokka það sem hagræðingu á vinnutíma, get ekki viðurkennt að það sé hreinræktuð leti.

Nýja ísbúðin er á dagskrá dagsins þ.e. vinna við innréttingu hennar. Ekkert verður eins og var, allt breytt. Ég mun sakna alls plássins og þess að sjá heilu fjölskyldurnar sitja til borðs og njóta ísréttanna okkar, en þetta er eins og lífið sjálft, allt undirorpið breytingum.

En nú er kominn tími til að taka í hnakkadrambið á sjálfum sér og hespa sér af stað að gera eitthvað af viti... eftir einn kaffibolla.

Njótið dagsins í snjókomunni gott fólk.

Vorhljóðí lofti...

...hreinasatt og engin lygi, næstum að ég finni vorilminn líka. Það er raunar brunafrost og snjór, áin ísköld og freðin. Það má samt láta sig dreyma. Ég er með upptöku í gangi í tölvunni frá því í maí af Fitinni þegar fuglasinfónían var í algleymi. Þetta er voðalega notaleg upptaka og minnir á hlýjar og bjartar vornætur á Föðurlandi. Ég læt mig dreyma um vor og fuglasöng í lofti búandi í mínu hlýja húsi með allt til alls.
Hvernig ætli forfeðrum okkar hafi liðið hugsandi til vorsins, hímandi í dimmum, köldum, óeinangruðum og saggafylltum torfhúsum, þar sem eini ylurinn var af húsdýrum og hlóðunum í eldhúsinu. Það hefur verið köld vist og löng, ég veit ekki hvort hefur verið betra, hörkufrost eða umhleypingar því húsin héldu oft illa vatni og láku meira og minna. Eftirvæntingin eftir vorinu hlýtur að hafa haft aðra og fyllri meiningu þá en nú og tíminn hefur silast áfram.
Tíminn, þetta ólíkindatól silast ekki lengur, hann er eins og við vitum á mikilli hraðferð og það er víst að vorið verður komið áður en við áttum okkur á.

Við Erlan ætlum í bæjarferð á eftir, Katrín Tara á afmæli í dag og við ætlum auðvitað að fara í afmælið, sem minnir aftur á tímann... það er fáránlega stutt síðan við Erla kynntumst, kornung.
Fleygiferð, það er málið, við lifum á fleygiferð.