Fjölskyldufundur.....

....var haldinn með lækni og hjúkrunarliði á sjúkrahúsinu í dag vegna Hjalla. Þar var nokkrum staðreyndum málsins teflt fram af fagfólki. Hjalli er með alvarlega lömun í vinstri hlið líkamans. Hann er með bjúg í heilanum sem orsakar þrýsting sem mun hjaðna á næstu vikum. Blóðþrýstingurinn þarf að vera hár meðan bjúgurinn er til staðar til að yfirvinna þrýstinginn inni í höfðinu svo eðlilegt blóðflæði verði um heilann.
Hann er með svokallað gaumstol (hef ekki heyrt orðið fyrr) sem þýðir að hann hefur ekki skynjun til vinstri, veit varla um vinstri hliðina á sér. Þetta gaumstol er að sögn læknisins alvarlegra en lömunin sjálf því ekki er hægt að þjálfa neitt upp nema þetta gaumstol minnki eða hverfi. Hann gaf þó góða von um að þetta gengi til baka vegna þess að blæðingin var svo djúpt inni í heilanum. Það hefði litið verr út ef blætt hefði nær heilaberkinum.
Það er ljóst að núna tekur við mikil vinna og erfiði hjá honum og fjölskyldunni. Það kom að því að vestfirska þrjóskan sem hann er þekktur fyrir kemur að gagni.
Allavega mun viljastyrkur og dugnaður koma að góðum notum við átökin framundan.

Hlutverk okkar hinna er það sama og Péturs forðum þegar hann læknaði lama manninn við Fögrudyr “Silfur og gull á ég ekki, en það sem ég hef gef ég þér, í nafni Jesú Krists statt upp og gakk”
Kannski ekki í orðsins fyllstu þar sem slíkt krefst gríðarlega sterkrar trúar, eeeen.....
“Postularnir sögðu við Drottinn: Auk oss trú”. Það var snilldarbæn. Það er jú víst trúin sem fytur fjöll og reisti við lama manninn. Höfum þetta því hliðar bænina okkar.

Við tökum upp kartöflur á hjánum. Við uppskerum andlega hluti, (bænasvör)
.....oftast líka á hnjánum.

Hjalli...

...var aftur með hita í morgun, 38 gráður. Hann hefur ekki fengið máttinn aftur í vinstri hliðina. Talaði við Sigrúnu í dag, hún sagði hann aðeins slakari í dag en í gær. Blóðþrýstingurinn er samt mun betri.
Bænin skiptir máli, það hafa vísindamenn getað sýnt fram á. Ég held í það hálmstrá að bænir margra hafi vægi á þessari vogarskál, og hún fari að síga í rétta átt. Því bið ég ykkur að halda áfram og toga fast í bænaspottann.
Eitt atriði benti Kristur okkur á í Matteusarguðspjalli varðandi bænina, hann sagði: "Hverja þá bæn, sem tveir yðar verða einhuga um á jörðu, mun faðir minn á himnum veita þeim". Langar að planta þessu versi í ykkur varðandi Hjalla

....og biðja ykkur að vera einhuga um eitt aðalatriði. LÆKNINGU......!

Enn af bróður......

Ég hitti hann í dag. Hann lítur betur út. Ekki eins þrútinn og skilst betur það sem hann segir. Hann fékk 39° hita í gærkvöldi og var fárveikur. Læknarnir óttuðust að þetta kynni að vera þvagfærasýking eða jafnvel lungnabólga.
Þeir dældu í hann breiðvirkandi pensilíni sem virkaði svona vel að hitinn var að mestu farinn í morgun.
Hann hefur enn engan mátt. Reyndar taldi sjúkraþjálfari sem kíkti á hann í morgun að hann greindi smá viðmót bæði í handlegg og fæti. Ef það reynist rétt er það kannski eitthvað sem hægt verður að byggja á þegar kemur að þjálfun.

Hafið bestu þakkir fyrir fyrirbænir og kveðjur.

Meira af Hjalla...

Ég heimsótti hann í dag á spítalann. Líðan hans er eins. Hann hefur ekki fengið neinn mátt ennþá vinstra megin og blóðþrýstingurinn er allt of hár. Ég sá mælirinn slá í 205/103 sem er hættulega mikið. Það heyrist vel á honum að sinnið er í góðu lagi, virðist vera bara líkaminn, sem er samt auðvitað ekkert bara, hann er lamaður.
Ég bið enn um fyrirbæn fyrir honum. Biðjið Þann sem öllu ræður að skrúfa niður þennan háa þrýsting því hann hlýtur eðlis síns vegna að auka hættu á annarri blæðingu.

Biðjið líka fyrir Sigrúnu og fjölskyldunni, þetta er mikið áfall fyrir þau öll.

Hjalli bróðir minn...

...er ekki vel haldinn núna. Flestir lesendur mínir vita um heilablæðinguna sem hann lenti í á föstudagskvöldið. Hann er algjörlega lamaður vinstra megin og er með bjúg á heila sem þó er ekki svo svæsinn að opna þurfi höfuðkúpuna, allavega ekki ennþá. Hann sefur mikið og mókir en er alveg klár í kollinum, er að velta fyrir sér vinnunni, hvað þurfi að gera á morgun og þessháttar. Á þó erfitt með tal. Það blæddi hægra megin sem er betri helmingurinn, sagði hjúkrunarfræðingurinn. Það er að segja að það er skárra að blæði þeim megin, það skemmir síður sinnið, en lamar líkamann.

Það er vont að horfa á bróður minn svona á sig kominn. Ég bið þess að Guð gefi honum máttinn aftur. Það verður erfitt fyrir orkubolta og lífskúnster eins og hann að takast á við hjólastólinn ef hann er framtíðin, þó auðvitað verði það þakkarvert ef ekki fer verr.

Ég biðla til ykkar sem lesið bloggið mitt að bera hann bænarörmum næstu daga, þeir skera úr um hvernig honum reiðir af.

Já dagarnir eru misgóðir.........!

"það eiga ekki alltaf allir vísa heimferð"....

....sagði hann við mig hjálparsveitarmaðurinn sem ég talaði við í dag upp við Sog, reyndur miðaldra karl. Það getur verið hollt að hafa þann vísdóm með sér í ferðalagið.
Ég er að fara í veiði um helgina og ætla að hafa þetta í farangrinum mínum sem varnaðarorð.
Það er gremjulegt hversu oft er stuttur spottinn sem skilur milli feigs og ófeigs.
Ég hef oft vaðið straumvötn og þekki kraftinn í ólgandi vatninu. Oft hef ég hugsað um, hvað ég gerði ef hann felldi mig...? Maður reiknar með að synda til lands sem líkast til er mikil bjartsýni. Gráðurnar eru ekki margar í íslensku fjallavatni og eflaust auðvelt að krampa.

Þessi vesalings maður sem týndist í Soginu og lítil von er til að finna, hefur vafalítið hugsað á svipuðum nótum.

Biðjum fyrir fólkinu hans sem bíður vonlítilli bið eftir fréttum, jafnvel bara að hann finnist... lífs eða liðinn og sérstaklega fyrir syninum sem var með honum við veiðarnar.

Biðjum um líkn með þraut.

Skall hurð nærri hælum

Það er ljóst að veturinn ætlar að banka snemma uppá þetta árið. Í gær var vetrarlegt um að litast hér og ekki nóg með það heldur fylgdu umferðaróhöpp eins og gjarnan verður þegar fyrsti snjórinn (slyddan) fellur. Ég verð nú að segja að mér finnst hann freklega snemma á ferðinni í ár, varla komið haust.

Ég er þakklátur maður.
Hrundin mín fór af stað til höfuðborgarinnar í gærkvöld. Ég hafði skoðað vefmyndavélina sem staðsett er á Hellisheiði á internetinu áður en hún fór og sýndist marauð gata.
Stuttu eftir að hún lagði af stað var kominn þykkur krapi á veginn.
Eins og reyndir bílstjórar vita er það eitt allra hættulegasta færi sem hægt er að aka í. Við erum auðvitað ekki búin að skipta yfir á vetrardekk því skv. mínu dagatali á að vera nánast sumar ennþá.

Hún missti stjórn á bílnum og hann snerist í hring á veginum eftir að hafa farið yfir á rangan vegarhelming áður og stoppaði hálfur útaf að aftan. Þarna er bratt niður og skurður. Ég er þakklátastur fyrir að ekki var umferð á móti á þessu augnabliki, að enginn var á eftir henni sem náði ekki að stoppa og skurðurinn tók ekki á móti henni. Hellisheiðinni hafði verið lokað vegna slyss svo hún sneri við heim. Á heimleiðinni missti hún svo bílinn aftur....... án slyss.

Hverjum er ég þakklátur? Þeim sem ég hef beðið um að vera með henni og gæta hennar á vegum hennar frá því hún fæddist. Ég þakka þetta varðveislu Guðs, hef enda engan mælikvarða sem sannar það eða afsannar, bara trúi því.

Annað er það að frétta héðan úr sveitinni að við vorum með matarklúbb í gærkvöldi. Kiddý og Baddi ásamt Heiðari og Sigrúnu voru með okkur. Það var skemmtilegur góðra vina fundur og maturinn hennar Erlu eins og henni einni er lagið.

Matarklúbbar eru skemmtileg fyrirbæri sem sælkerar vítt og breytt stunda..... jafnvel víðar en í mannheimum.

Á tveggja mánaða fresti hittumst við hjá hvert öðru og bjóðum til sælkeraveislu. Þá er tjaldað því besta hverju sinni og eldað af mikilli innlifun.
Undir miðnætti í gærkvöld var svo heljarinnar flugeldasýning í tilefni kvöldsins. Risa flugeldar, tívolíbombur eins og þær gerast flottastar, risa kökur sem skjóta í nokkrar mínútur og glæsileg blys. Það var toppurinn.
Reyndar var sýningin hugsanlega ekki bara í tilefni matarklúbbsins. Það er einn annar möguleiki. Það kann að vera að 60 ára afmæli Selfosskaupstaðar hafi haft einhver áhrif á þetta líka........ Það verður allavega, hvernig sem á það er litið, erfitt fyrir þau að toppa okkur eftir þetta.

Erlan var að koma niður enda hennar tími kominn (hádegi) svo ég ætla frekar að fá mér morgun....eða öllu frekar miðdags kaffi með henni.

Njótið dagsins, hann er góður.

Heima...

...er best. Þrátt fyrir vel heppnaða ferð og mikið afslappelsi í sól og hita ásamt vellystingum í góðra vina hópi verð ég að segja að ekkert jafnast á við að koma heim til sín. Ísland er alltaf best hvernig sem á það er litið.
Við lentum á Keflavíkurflugvelli um átta leytið í gærkvöldi. Íslenska veðráttan tók á móti okkur opnum örmum, hressilegum. Tilfinningin að lenda á þessu ástkæra landi er alltaf blendin væntumþykju og þjóðrækni, jafnvel svolítilli þjóðrembu. Það er sama þó komið sé úr heitu loftslagi suðrænna landa inn í ískulda norðursins, sem þó átti ekki við í þetta sinn, finn ég alltaf þessar sömu heitu tilfinningar til landsins.
Ég gæti aldrei flutt mig búferlum til annars lands, held að þjóðræknin í mér myndi aldrei hleypa mér.

Ég vaknaði nokkuð snemma í morgun og kíkti út. Það var allt eitthvað svo ferskt og svalandi. Búið að rigna mikið og áin ekki lengur eins og saklaus bergvatnsá, orðin eins og hún á að sér að vera, mikil og voldug.

Ég fór í göngutúr upp með henni í morgun, meðan Erla svaf ennþá, og var með myndavélina góðu að vopni. Haustlitirnir eru farnir að láta kræla á sér þó ekki fari mikið fyrir þeim ennþá. Þeir eru endalaus myndefni og gaman að láta ímyndunaraflið leita að fallegum myndum. Árangurinn er auðvitað misjafn en stundum hittir maður á eitthvað sem úr verður eitthvað fallegt og þegar best tekst til jaðrar við að til verði listsköpun, pínulítið stolið brot úr stórkostlegu listaverki skaparans. Þetta hefur að gera með nógu margar endurtekningar. Taka margar myndir þá er líklegt að nokkrar verði góðar. Svolítið í ætt við máltækið: Oft ratast kjöftugum rétt á munn”. En samt er það fyrst og fremst myndefnið sem oft er svo fallegt að erfitt getur verið að taka ljótar myndir af því.
Íslenskt haust er svo litríkt og fallegt. Þá er oft auðvelt að fanga fallega liti og tilbrigði náttúrunnar. Eins er haustið mér alltaf áminning um hversu hringrás tímans fer sínu fram og gerir ekki greinarmun á kóng eða presti, manni eða skepnu. Árin tikka.

Enn einu sinni er komið að árlegri haustveiðiferð okkar bræðranna. Hún er orðin hefðuð og á sérstakan sess hjá okkur, heil helgi tekin í að leika sér á veiðilendum Fljótshlíðar sem auðvitað eiga sér enga líka. Þar liggja enda bernskusporin okkar þótt auðvitað hafi fennt í slóðina víða. Veiðiferðin verður oft uppspretta gamalla minninga sem við rifjum upp og höfum ánægju af.

Við fengum góðar heimsóknir í dag. Allar stelpurnar okkar og hluti barnabarnanna komu. Við áttum góðan dag í faðmi fjölskyldunnar. Erla bakaði pitsur eins og henni einni er lagið. Sjávarréttapitsan hennar á sér enga líka, að ég best veit....!
Barnabörnunum virðist líka vel að kíkja í sveitina. Sagt er að dóttursonurinn og nafninn líkist afa sínum, blessað barnið getur ekki gert að því en ekki verður annað séð að sögn kunnugra að afanum þyki það ekkert sérstaklega leiðinlegt.

Ég ætla að henda nokkrum myndum morgungöngunnar hér inn, svona að gamni. Svo þið gleymið ekki hvað bakgarðurinn okkar er stór og víður ...og fallegur.....!





Fann engan fjögurrablaða.... en breiðu af þriggja












Reyniberin í garðinum mínum, það er komið haust











Anker sem hefur skilað hlutverki sínu









Hér er lífið í hnotskurn... stutt inngrip í söguna. Það er eins og mýflugan þarna viti það.
Ég kann orðið nokkuð vel við mýflugur eftir kynni mín af frænkum hennar í suðurhöfum Moskító ...andstyggðar kvikindi.








Lággróðurinn roðnar, hrörnar......og deyr.






Góður dagur runninn.

Í fréttum er tetta helst......

Jaeja...
Nú erum vid stodd a Cala dor ad rifja upp gamlar minningar. Allt her sem minnir a gomlu ferdina okkar med allar stelpurnar. Hitinn er um 30 gradur sem er agaett, verra ef hann verdur haerri.
Vid dveljum annars a frabaerum stad vid litla vik sem engir solumenn eru ad hrella mann, sundlaugin nidur vid sjoinn og umhverfid ohemju fallegt. Vid hlokkum mikid til ad koma heim og hitta allt okkar frabaera folk tvi tad er enginn vandi ad sakna ykkar sem okkur tykir svo vaent um to vid seum her i miklu dekri....
Tad er ohaett ad segja ad lifid leiki vid okkur hjonin sem endranaer.
Tetta var kvedja fra Erling.....

Kvedja fra Erlu.....
nu tegar vid erum a eyjunni okkar fogru í Midjardarhafinu ta nyt ég tess ad stinga tanum i ylvolgan sjoinn og finna solina baka mig og smatt og smatt tekur hudin a sig fallegan brunan lit. Svo sannarlega leikur lifid vid okkur, vid bordum uti a hverju kvoldi, sofum eins lengi a morgnana og vid viljum og vokum eins lengi a nottunni og okkur langar til. Fra svolunum okkar sjaum vid ut a sjoinn og i gaekvoldi ta var toluvert brim og meirihattar ad sitja uti a svolum, finna heitan vindinn leika um andlitid og heyra sjavarbrimid skella a klettunum.
Allt umhverfi tar sem vid erum er aevintyri likast og vid hofum aldrei verid a eins fagudum stad og finum an tess to ad folk se snobbad her. Vid sundlaugina eru tjonar sem faera okkur tad sem vid pontum og allt er hreint og fint. Her eru engir Islendingar nema vid enda fara ferdaskrifstofurnar ekki hingad.
Sjaumst hress og kat heima a Froni sem er tratt fyrir allt besta land i heimi og tott tad se gaman ad ferdast ta vildi eg hvergi annars stadar bua en tar.
Tangad til naest vinir minir.......

Í sól og sumaryl.........

Mér sýnist akkúrat passlegt að fara utan núna. Farið að kólna hér norðurfrá og gott að lengja sumarið aðeins með því að skreppa sunnar. Við höfum ekki farið til eyjunnar fögru í miðjarðarhafinu í sjö ár. Við ætlum að dvelja þar í tvær vikur með vinum okkar Heiðari og Sigrúnu. Staðurinn sem við verðum á heitir Port´d Andratx, vestur af Palma.

Mæjorka (íslenska heitið) er heillandi staður. Hún skipar sérstakan sess í huga okkar enda fyrsti sólarstrandar staðurinn sem við fórum til.
Þá skruppum við með sömu vinum okkar í fjögurra daga ferð, eftir níu ára sumarfríslaust vinnualka tímabil. Eftir það varð ekki aftur snúið. Við höfum síðan farið í margar ferðirnar saman bæði innan- og utanlands sem skreyta minningatréð okkar. Gott að eiga góða vini.

Myndin er frá Port´d Soller, stað sem við eigum góðar minningar frá. Minnir mig t.d á snilldar góðan nýkreistan appelsínusafa beint af akrinum.

Það er aldrei að vita nema við látum heyra í okkur á síðum bloggsins ef við finnum nothæfa tölvu til þess.
Hafið það gott á meðan vinir mínir nær og fjær.

Með ssssssssssssssólarkveðju

Vegir Guðs eru órannsakanlegir...

Ætla svo sem ekki að hafa mörg orð um það sem ég nefni hér, sökum reynsluleysis. Ég hef alltaf haldið að Guð væri einni bæn í burtu, var kennt það í bernsku og síðan talið mig einmitt geta miðlað af þeirri reynslu minni. En nú er það “Soaking center”. Menn og konur flykkjast til Kanada til að sækja eitthvað sem talið er gefa meira af Guði en áður hefur þekkst. Ég leyfi mér að hafa skoðun á þessu. Hafandi í fórum mínum reynslu af “Toronto blessuninni” svokallaðri sem gekk yfir eins og bylgja fyrir einum áratug eða svo. Það fyrirbæri fjaraði út með útfallinu eins snögglega og það kom að landi. Ég hafði margar spurningar varðandi það forðum, fannst það líkjast um of Benny Hinn aðferðafræðinni. Það sama má segja um þetta fánum skrýdda fyrirbæri sem nú ríður yfir, líka frá Toronto. Ég met mikils hreina og falslausa trú, en trúgirni sem labbar sér út fyrir landssteinana haldandi að kraftur eða nærvera Guðs sé í meira mæli eða allavega auðveldari í nálgun fáist með því einu að hafa efni á að fljúga vestur um haf, á ekki upp á mitt pallborð.
Það tel ég of þröngan ramma til að Guð komist í hann. Eitthvað annað hlýtur þá að vera á ferðinni... Að mínu mati saklaust, bara dýrt, tilfinningaflipp.
Já svona er nú trú mín.

Afmælisgjöf

Löngu fyrir tímann. Mér var færð forláta myndavél. Canon EOS digital Rebel XT. 8 milljón pixla linsuvél. Gjöfin var frá Erlunni minni og Hrund og Örnu.

Ég hef lengi haft gaman af því að taka myndir en aldrei átt vél sem uppfyllir einhverja gæðastaðla. Þessi er mjög góð með grilljón möguleika á mismunandi stillingum. Ég verð líklega að fara á námskeið svo hún nýtist mér eins og hún hefur möguleika til.

Við dvöldum á Föðurlandi um helgina, reyndar frá fimmtudegi til sunnudags. Frábær tími og notalegur. Ég missti mig alveg í myndatökum um helgina. Ég tók ekki nema ca 400 myndir, misgóðar auðvitað. Ég ætla að setja nokkrar hér inn á síðuna svo þið getið séð smá sýnishorn.




Skýjafarið var eitthvað svo magnað,













Kvöldsett












og dalalæða læddist yfir þegar ekki naut sólar lengur. Sjáið hestana gægjast upp úr þokunni......










Ekki alveg í fókus, fannst Þríhyrningur bara svo flottur þarna.





Átti ágætis spjall við þennan






Smá rómantík var viðhöfð líka.....










Það er hægt að stækka myndirnar með því að klikkja á þær......






Langar að koma mér upp myndasíðu. Held ég þurfi hjálp við það.....auglýsi hér með eftir sjálfboðaliða, gæti heitið Íris t.d...... !
Njótið daganna.

Verslunarmannahelgin...

...enn einu sinni liðin. Tók vegatollinn sinn eins og svo oft áður. Eitt banaslys, einu of mikið. Átakanlegt. Flestir hafa þó vonandi átt góða helgi. Veðrið var allavega miklu betra en á horfðist. Lítil sem engin rigning, reyndar rok, en þurrt.
Í gær vorum við heima og nutum næðis við grænar grundir og nið vatna. Hér er gott að búa.... hef ég kannski sagt það áður? Pallurinn var notalegur í sólinni.
Núna næ ég í jarðarber í garðinn minn á hverjum degi, nokkur í senn. Þau bragðast alltaf best beint af plöntunni.
Áttum góða helgi á Föðurlandi með dætrunum og börnum þeirra á daginn og hér heima í sælunni á næturnar. Enda ekki lengi verið að skjótast austur. Íris og Karlott gistu kofann okkar með yngsta meðlim fjölskyldunnar Erling Elí. Það er gott að hafa þetta athvarf.
Við skruppum á eina samkomu á Kotmóti. Ræðumaðurinn var Skoti, man ekki nafnið. Hann var góður. Með báða fætur á jörðinni og tók sjálfan sig ekki of hátíðlega. Var samt með kröftugan og réttan boðskap.

Ég var ekki eins hrifinn af boðskap fólks sem sá ástæðu til að auglýsa hversu góðir gjafarar þau höfðu verið í gegnum lífið og töldu sér það til tekna. Mér hugnast betur þegar sú vinstri veit ekki hvað sú hægri gjörir. Í gamla daga var þetta kallað að taka út launin sín fyrirfram.
Ég hef hvort sem er svo oft verið stimplaður fyrir gagnrýni, svo mig munar ekki um einn í viðbót.

Alltaf má samt deila um hver er að gera rétt og hver minna rétt. Maður ber jú þegar upp er staðið bara ábyrgð á sjálfum sér, sem gerir að verkum að gott er að hafa spegil í farteskinu og skoða verkin sín. Og hafa manndóm til að taka því sem maður sér.
Enginn er meiri en annar þegar öllu er á botninn hvolft. Haldi einhver annað er það aumasti hégómi og hroki.

Rétt er að njóta daganna og horfa á flóruna í kringum sig eins og regnbogann, hann er fallegur svona marglitur.
Það er gott að mannlífið er ekki einsleitt, það væri leiðinlegt.

Rigning á Föðurlandi

Farið að rigna enda komið undir verslunarmannahelgi. Það er árvisst að þá helgi rignir oftast meira en nokkur kærir sig um. Siggi Stormur sagði í blaðinu í gær að von væri á breytingum í veðrinu, lægðirnar færu að fara sinn vanagang, sumsé yfir Ísland.
Það þýðir ekkert að vera að gretta sig yfir því, við höfum búið við þetta eins lengi og elstu menn muna og ekki má gleyma því að við þurfum á vatninu að halda.

Veðrið í sumar hefur verið einstaklega elskulegt og mannbætandi. Fólk er ekki eins brjálað að komast suður í sólina. Enda íslenska sólin best eins og allt annað íslenskt.
Nú tekur maður fram regnfötin og undirbýr sig fyrir vætuna framundan.
Verst þykir mér að ég ætlaði að reyna að skipta um þak á eldra húsi í Mosó. Það er allajafna vænlegra að gera slíka hluti í þurrki en miklum rigningum. Einhvernveginn hefur þetta samt alltaf gengið nokkurnveginn. Varla í fyrsta sinn sem skipt er um þak á Íslandi.

Við Erla eyddum helginni í kofanum okkar á Föðurlandi. Við höfum nú rafmagn svo hitinn er orðinn jafn og heimilislegur. Og sjálfrennandi vatn inn úr vegg eins og afi minn kallaði það forðum þegar hann leiddi vatnspípu úr læknum inn í hús.

Ísskáp fundum við auglýstan í staðarblaðinu. Tveggja ára Electrolux, nógu lítinn til að komast undir borð. Svo er tveggja hellna gaseldavél við hliðina á vaskinum. Fínasta græja sem við fengum skipt fyrir aðra tegund sem við höfðum keypt áður, en reyndist gölluð.

Erla hefur gert þessa fáu fermetra að sælureit sem erfitt getur verið að slíta sig frá. Ég hlakka til að eyða stundum þarna, ekki síst í skammdeginu þegar veturinn hamast kaldur á glugga en ylur og notalegheit hússins umlykur okkur innandyra. Það á vel við mig.

Um helgina gerði þvílíkar hellidembur að það líktist mest hitabeltisrigningu. Stórir dropar beint niður í svo miklu magni að túnið varð eins og sundlaug á augabragði. Það jók á notalegheitin að heyra rigningardropana berja á þakinu og sjá vatnið fossa fram af þakbrúninni.

Eins og ég sagði hefur Erla einstakt lag á að búa til notalegt umhverfi. Ég er löngu hættur að nöldra yfir "draslinu" sem hún ber inn og raðar út um alla veggi og gólf og glugga og loft og hillur og.... Þetta er hið kvenlega innsæi sem við karlhormónabunkarnir höfum ekki.

Við ákváðum strax í byrjun að reyna að koma öllu haganlega fyrir þar sem plássið væri ekki þannig að við færum mikið í feluleiki. Reynslan frá fellihýsaárunum hefur komið í góðar þarfir en í fellihýsi er mjög mörgu komið fyrir í litlu plássi.

Stefnan var líka að gera þetta ódýrt. Við vorum að taka saman kostnaðinn við innréttingu hússins. Með ÖLLU...... 80 þúsund kall ríflega. Barnaland er snilld.

Hún er heimilisleg hér fyrir ofan í notalegu umhverfi frúin á bænum.

Þetta er ekkert minna en gargandi snilld.

Sveitarómantíkin....

....blómstrar hjá okkur hér austan fjalls, sem fyrri daginn. Lítið lát hefur verið á góðviðri hér eins og annars staðar á Íslandi. Maður er farinn að reikna með sól hvern dag sem maður vaknar. Rigningin er samt góð. Maður er meira að segja farinn að skilja vanda þeirra sem búa við viðvarandi þurrka. Gróðurinn hlýtur að fagna þessari vætu því hann er víða farinn að skrælna. Ég vona að þetta verði nægjanleg rigning til að vökva almennilega.

Gestahjónin okkar á Föðurlandi hafa nú brugðið búi sínu og eru farin með ungana sína á vit lífsins.Við Erla ætlum að athuga hvort við sjáum fjölskyldurnar eitthvað, en við ætlum að dvelja í faðmi Föðurlandsins okkar um helgina. Ég er hræddur um að hættur leynist bak við hverja þúfu hjá þessum litlu krílum. Einhvernvegin reiðir þeim af svo mikið er víst. Við getum bara vonað að auðna fylgi þeim. Það er gaman að fá svona gesti á landið okkar, einhvernveginn svo vinalegt.

Vikan hefur verið ásetin svo það verður gott að hvíla sig yfir helgina. Pólverjarnir “mínir” vinna á morgun, reyndar vinna þeir alla laugardaga enda hér fyrst og fremst til að vinna. Þeir vinna hinsvegar aldrei á sunnudögum enda kaþólskir og kaþólsk trú gerir ráð fyrir að halda hvíldardaginn heilagan.
Þrír þeirra eru nú í Póllandi í sumarfríi. Þeir eiga gott frí skilið eftir mikla vinnutörn. Góðir vinnumenn og karakterar sem margir mættu taka til fyrirmyndar. Stundvísir og áreiðanlegir í vinnu.
Ég er samt ekki mannalaus því ég er búinn að ráða nokkra í viðbót sem ekki eru í fríi.
Lexor er nú rúmlega hálfsárs og aðeins farið að mótast í það far sem því var ætlað. Ég er ánægður með ferlið eins og það er, mér finnst ég vera að hnoða leirinn.

Að allt öðru. Ég sá fallega grafskrift hjóna núna í vikunni. Segir meira en mörg orð um hjónin.

Háa skilur hnetti himingeimur,
blað skilur bakka og egg
En anda, sem unnast
fær aldregi eilífð að skilið.
JH.

Kannski þetta sé svona. Hver veit það svo sem.

Hlakka til morgundagsins.

Krúsað um sveitirnar

Ég verð að segja að langþráður draumur hafi ræst þegar við Erla brunuðum austur í sveitir um helgina á mótorhjóli íklædd leðurgöllum frá toppi til táar. Bráðum gift í þrjátíu ár og látum eins og nýgiftir krakkar. Við eyddum helginni á Fitinni ásamt mánudegi og þriðjudegi. Veðrið var lyginni líkast. Sól og hiti allt að tuttugu og þremur gráðum í skugga..
Það var mjög gaman að krúsa í Fljótshlíðina.

Síðan skruppum við austur á Skóga. Þar var veðrið jafn hlýtt. Við renndum framhjá innganginum í sundlaugina þar sem ég lærði að synda forðum. Sama gamla hurðin og allt eins nema búið er að malbika planið, drullupollarnir horfnir. Gaman að rifja upp horfin sporin manns. Mér fannst ég geta séð krakkana eins og þeir létu í gamla daga. Ærslin og gamanið. Minningin segir að það hafi alltaf verið svona gott veður eins og reyndin var um helgina. Mér segir svo hugur að það hafi nú samt ekki alltaf verið þannig.

Við keyptum okkur snarl á Skógum og héldum svo heim á leið í blíðunni. Það var stoppað nokkuð oft og skoðað sem fyrir augu bar. Fossar og falleg iðjagræn tún.


Kýr í haga, afskaplega kyrrlátar og sumarlegar með Eyjafjöllin í baksýn. Þær létu okkur ekki raska ró sinni og jórtruðu tugguna sína eins og ekkert hefði í skorist.

Það er óhætt að segja að þessi ferðamáti er afskaplega ólíkur því sem við eigum að venjast. Það er mikil frelsistilfinning að finna vindinn leika um sig um leið og þeyst er yfir landið á kraftmiklum mótorfák. Öll lykt af landinu kemur einhvernveginn beint í æð. Við renndum framhjá bændum sem voru að taka saman hey, ilmurinn fyllti vitin. Græn og angandi taða sem kallaði fram ljúfar minningar horfins tíma úr sveitinni. Skrítið hvað lykt getur kallað fram margar minningar. Sérstaklega heylykt. Hefur líklega að gera með umhverfið sem ég ólst upp í. Fiskilykt kallar ekki fram neinar minningar til dæmis.

Hitinn á Fitinni var slíkur að við komum eins og steiktir tómatar heim. Sólin er ekkert mildari hér á Fróni en annarsstaðar. Þetta var góður tími sem ég var ekkert endilega til í að kláraðist svona snemma. En það kemur dagur eftir þennan dag. Lífið snýst ekki bara um að hafa það gott. Saltfiskurinn verður að vera á sínum stað, annars þýðir víst lítið að hugsa um frí. Þó ekki séu heyannir hjá mér lengur, er samt annatími.


Sumarið hefur verið gott og gjöfult. Þá ekki bara af veraldlegum gæðum, jafn góð og þau eru, heldur af vináttu og samfélagi við þá sem ég elska. Garðurinn minn er í blóma. Það er auðlegð sem skiptir máli.


Þó ég sé ekki endilega ánægður með alla er ég samt ánægður með ykkur flest, þannig er bara flóran og ég er virkilega ánægður með lífið eins og það er.

Það er mikill...

...annatími á vegunum núna, kannski ekki úr vegi að minna á orð formanns umferðarráðs frá því í júlí í fyrra: ”Það er betra að halda lífi en áætlun.”
Höfum það hugfast og flýtum okkur hægt.

Borgarfjörðurinn fallegur

Skrapp í vinnuferð í Húsafell til að setja niður heitan pott og klæða utan um hann timbur.
Það gekk hratt og vel fyrir sig. Mývargur reyndi að gera mér lífið leitt en tókst ekki því ég beitti krók móti bragði og setti á mig net.
Ég kom við hjá skólabróður mínum sem á sumarbústað í Vatnaskógi. Hann vantar að láta smíða verönd kringum bústaðinn sinn og biðlaði til mín með mannskap í það. Það verður að koma í ljós hvort ég anni því.

Mikið annríki einkennir dagana núna. Ég ætlaði að vera í fríi að mestu leiti þessa vikuna enda Erlan mín í fríi. Það hefur ekki tekist alveg eins og ég hefði kosið en ég sé fram á bjartari tíð næstu daga.

Ég ætla að skreppa í bæinn á eftir með Erluna og finna á hana galla svo við getum krúsað saman á hjólinu austur í sveitir.
Föðurlandið freistar. Freistingar eru víst gerðar til að falla fyrir þeim, svo við verðum á Föðurlandi um helgina. Þar er auðvelt að eiga góðar stundir. Kvöldin fara einstaklega vel með okkur. Oftast dettur á logn þegar sólin sígur niður og fuglarnir halda uppi fjörinu með ákaflega fallegum tónum. Þá er gaman að sitja á veröndinni með ost og rauðvín eða fara í göngutúr og njóta þess að vera hluti þessarar tilveru.
Tvenn hjón hafa tekið sér búsetu hjá okkur á Föðurlandinu. Hvorttveggja Þúfutittlingspör. Það eru komnir ungar hjá báðum fjölskyldunum. Vonandi tekst þeim að koma þeim á legg.

Kominn tími á kaffibollann með konunni fyrst hún er komin niður svona “snemma”.

Njótið daganna því þeir eru góðir....!

Alltaf jafngaman....

.....í veiðiferðum okkar frændanna. Þórisvatn er alveg sérstakt vatn að veiða. Auðn, svartur sandur, varla stingandi strá nokkursstaðar. En fallegur fiskur og sá bragðbesti sem ég veit um.
Það veiddist minna en árin á undan. Ég veit ekki ástæðuna. Aðstæður voru eins og best er. Gola, mikill hiti og lítið í vatninu. Ég fékk þó mest að vanda :-)
Ég hafði gaman af óhörðnuðun veiðisálum, sérstaklega fyrri daginn. Heiðar fékk góða byrjun. Gumaði af, enda alls óvanur þess háttar. Hann fékk gott forskot á hina og hefði því átt að fara með flesta fiskana heim. Aflatölurnar enduðu þó ekki fjarri hlutfalli undanfarinna ára. Ég held samt að allir hafi farið sáttir heim. Kannski síst Hlynur þar sem veiðigenin urðu eftir heima svo aflinn hans var ekki alveg skv. hefðinni.

Ferðin var ljúf og góð í alla staði og gott ræktunarstarf fyrir frændgarðinn okkar, einskonar vökvun. Sennilega friðardúfa sem sést á myndinni ef hún er stækkuð.....varla fluga.
Ég er ánægður með þessa hefð okkar að fara svona saman í veiðitúr.



Að öðru, þá var ég með kvikindi í pössun un helgina síðustu. Það var vélfákurinn hans Kidda mágs míns. Ekki að ég sé óánægður með minn eigin, hann er bara allt annars eðlis. Kiddi á stórt mótorhjól sem ég leit eftir meðan hann var í Danmörku. Á sunnudaginn komu hér Baddi og Jakob félagi hans á sínum fákum. Ég slóst í för með þeim. Þingvallahringurinn var þræddur í blíðskaparveðri og góðum félagsskap.




Þetta var stórskemmtilegt og á vonandi eftir að endurtaka sig einhverntíman.




Við sátum hér úti á veröndinni áðan í sól og roki. Hitarinn gerir að verkum að hægt er að sitja úti þótt hitastigið sé ekki svo hátt. Við urðum vör við óvenju mikið af geitungum. Þegar við fylgdumst með þeim kom í ljós að þeir hurfu undir sólpallinn hjá okkur. Kvikindin eru að gera sé bú hér undir pallinum..... hrmpff.
Ég neyðist til að gera ráðstafanir til að drepa þá. Kannski tala ég bara við meindýraeyði, það er auðveldast. Eða set mig í stellingar og geri atlögu að þeim með því að rífa pallinn í fullum herklæðum, og finna búið.
Jú ég hef verið svo kátur með allt lífið hér í kring en geitungar eru illa innrættir. Þeir kunna ekki einu sinni lágmarkssamskipti við fólk.
Það undarlega hefur samt gerst að Erlan mín er hætt að garga þegar hún sér þá, heldur fullri ró sinni og nær í flugnabana. Það er af sem áður var.

Sumarið er tíminn........ sagði veiðimaðurinn
Ég er sammála.

Dagarnir eru góðir...

...eins og við er að búast. Ég var að koma úr ferð inn á Uxahryggi. Enn að vinna aðeins fyrir Hjalla bróðir. Það er fallegt á fjöllum því verður ekki neitað. Skjaldbreið, Kvígindisfell og Botnsúlur kölluðust á í góðviðrinu. Það er þessi einstæða fjallakyrrð sem hefur svo róandi áhrif á sálartetrið sem er svo góð.

Þórisvatn er handan hornsins. Þar er fjallakyrrðin áþreifanleg, einstök í þessari svörtu auðn. Það er rétt vika þangað til við förum í frændaferðina, ég, Rúnar, Gylfi, Heiðar og Hlynur.
Þessi ferð verður góð ef að líkum lætur. Í fyrra var þetta einskonar óður til fortíðar. Við vorum nefnilega allir leikfélagar þegar við vorum snáðar. Stóru og litlu strákarnir.
Þeir litlu voru reyndar miklir nördar í augum okkar stóru, eltu okkur á röndum og létu okkur fullorðna fólkið aldrei í friði.
Þeir elta okkur enn. En í dag erum við allir jafnaldrar og munurinn vart sjáanlegur.
Ég hlakka til samfélagsins við þá .......og að halda áfram að kenna þeim undirstöðuatriði veiðinnar og sjá þá ná betri og betri tökum á þessu, já já.

Hér var mikið skvísupartý þegar ég kom heim. Kvennópíur, fjórar skólasystur Erlu, Helga, Elínborg, kölluð Ella, Guðrún og Selma komu hér í heimsókn í húsið við ána. Þær virðast alltaf skemmta sér vel þegar þær hittast, enda alltaf verið vinkonur. Það er gott þegar vinabönd halda þótt fólk fjarlægist með árunum.
Lífið snýst nefnilega um fólk og vináttan er eitt það mikilvægasta sem við eignumst á lífsleiðinni. Hún er alvöruhlutur sem skiptir meira máli en flest annað þegar öllu er á botninn hvolft.

Það er mikið að snúast hjá mér þessa dagana. Ég er að bæta við Pólverjum hjá Lexor. Starfsemin vex þéttingsfast, bæði í byggingunum og lögfræðinni.
Ekkert nema gott mál.