E S J A N............

Við létum loksins verða af því að klifra upp á Esjuna. Ég verð að viðurkenna að hún er hærri en mig minnti (læt líta út að ég hafi farið áður) ok, hærri, en ég hélt. Við fórum með Írisi og Karlott. Það var virkilega gaman að fara upp. Það tók á. Við erum samt að taka okkur á í hreyfingarmálum og hollustunni. Enda má segja að árin krefjist þess og... skólinn, maður situr svo mikið orðið við lestur.

Næst er það nágranni okkar Ingólfsfjall. Það er nú mun lægra en Esjan svo það ætti ekki að verða svo erfitt.

.....Svo er það Þórisvatnið á miðvikudaginn að kitla veiðitaugarnar. Já lífið er ljúft. Ég verð að henda inn eins og einni mynd af frúnni á Esjutoppnum.... til að sanna mál mitt.

Þríhyrningur og fleira

Vinnuhelgin varð að göngu- og ferðalagahelgi. Við fórum á Þríhyrning með þremur stelpnanna okkar, Eygló Örnu og Hrund. Það var gaman að koma upp einu sinni enn og gaman að skoða gamlar slóðir. Minningar á hverri þúfu nánast. Margt er breytt frá fyrri tíð, sumt til hins betra en sumt í hina áttina. Það er skaði að Kirkjulækjarkots jörðin skuli vera orðin svona uppskipt eins og hún er. Fyrst er safnaðarparturinn sem gefinn var á sínum tíma af bræðrunum í Kotinu. Svo tekur við land sem Veddi eignaðist fyrir allmörgum árum á uppboði, hluti Kotjarðarinnar. Blettir hér og þar. Hinrik náði til sín stærsta hluta túnanna sem Ninni átti. Svona má lengi telja. Ekki nutu þeir bræðurnir mikils af verðmæti jarðarinnar. Gefið eða selt fyrir einhver lambsverð.

Það var fegursta veður og hitinn mikill. Hitinn var ekki sérlegur vinur okkar á leiðinni upp á fjallið. Það var nánast logn og ef hreyfði vind var hann heitur eins og maður á að venjast miklu sunnar á hnettinum. Við fórum samt alla leið á toppinn. Hitamistur aftraði útsýni svo ekki sást eins vítt og venjulega. Það var með sérlegri nautn sem við snæddum samlokur á toppnum. Ekki laust við að þær væru orðnar takmark í sjálfu sér eftir því sem ofar dró.
Við fylltum allar flöskur af lindarvatni úr "lindinni" uppi á brúnum og drukkum það á leiðinni. Það er að sögn besta vatn sem fyrirfinnst. Ískalt beint úr jörðinni og sérlega bragðgott.
Heimleiðin var nokkuð löng enda eiginlega of heitt til að vera að ganga mikið. Það var gott að komast í bílinn og lofa honum að bera okkur síðasta spölinn á Föðurland.
Þar var svo samvera dagsins innsigluð með góðum grillmat sem Karlott og Íris sáu um að mestu.
Gott, hessandi og..... virkilega gaman.

Ísland er óumræðilega fallegt land, gjöfult og gott.

Labb

Við erum að tygja okkur af stað í Föðurland. Vinnuhelgi, þar sem verður málað og smíðað. Á morgun á svo að leggja í fjallaferð. Þríhyrningur verður klifinn. Hann er alltaf "fjallið okkar" einhvernveginn, þótt við eigum ekki meira í honum en aðrir. Það er formið og nándin sem við höfum eignað okkur.
Brottför er árla morguns til að hafa síðdegið til afslöppunar í sólinni sem er spáð um helgina. það spáir bongóbongó blíðu.
Njótið daganna vinir.....

Miðsumar á Ölfusárbökkum

Það hefur verið eindæma gott veður undanfarna daga. Hitastigið hefur verið um og yfir 20 stig flesta daga. Hér á bökkum Ölfusár dansar tilveran vangadans við okkur eins og venjulega. Við vorum í sumarfríi vikuna eftir að við komum frá Danmörku. Dvöldum sitt á hvað hér á bökkunum og á Föðurlandi. Ég seldi mótorfákinn norður í land. Það er auðvitað leiðinlegt að geta ekki farið í útreiðatúr á fallegum degi lengur en svona er tilveran. Hjólið verður "borðað" í vetur með skólanum. Þetta er auðvitað einn liður í að fjármagna skólann....meira í veskið og minna að borga...!

Við Erlan erum svo lánsöm að eiga góða og trausta vini. Við eyddum föstudagskvöldinu í góðra matarklúbbs vina hópi. Við erum öll matgæðingar og kunnum vel að njóta góðs matar. Smjörsteiktur humar í hvítlauk og nýbakað brauð með sterkri hvítlaukssósu var frábær forréttur og svo nautalund með öllu tilheyrandi í aðalrétt og karamelluterta í eftirrétt. Svolítið 2007 en samt ekki dýrt þegar bara hráefnið er keypt en ekki er verið að borga fyrir eldamennsku og þjónustu.

Í dag eigum við von á afkomendum okkar hingað í húsið við ána. Dæturnar koma oft hingað með sitt fríða föruneyti. Það er ég ánægður með. Hef enda stefnt að því leynt og ljóst öll árin að heimilið okkar yrði fastur punktur í tilveru afkomenda okkar. Það eru of oft vanmetin gildi að halda fjölskyldunni þétt saman.

Nágrannar okkar Nína og Geiri hafa ekki haft erindi sem erfiði. Varpið misfórst hjá þeim. Ég veit ekki hvað kom fyrir en þau hættu allt í einu að liggja á hreiðrinu án þess að ungar væru komnir út. Í marga daga komu þau samt á hverjum degi undir miðnættið og annað þeirra lagðist á hreiðrið. Þau eru samt ungalaus og virðast frekar friðlaus og sorgmædd greyin.

Erlan er uppi á efri hæðinni að lesa bók. Ég ætla að láta renna í tvo bolla af kaffi og athuga hvort ég næ henni niður.
Límsófinn heillar hana oft, sérstaklega ef ég beiti kaffi á krókinn líka.

Heima

Við erum komin heim eftir tæpa vikuferð í Danmörku. Ferðin var í alla staði góð. Við byrjuðum á Kaupmannahöfn.... það var öðruvísi en venjulega. Reyndar er Köben eins og hún er vön að vera. Við hinsvegar vorum með krónur sem við þurftum að kaupa á uppsprengdu verði. 25 kall fyrir dönsku krónuna er eitthvað sem varla var til í ævintýrabókum fyrir hrun. Hvað þá í veruleikanum. Þetta gerði að verkum að allt var svimandi fáránlega dýrt.

Við svo sem þurftum ekki að kaupa neitt nema eitthvað í magann. Svo buddan fann ekki mikið fyrir því. Það voru ekki mjög fallegar hugsanir sem við sendum landráðamönnunum sem settu landið okkar á hausinn og gerðu þetta að verkum að ekki er hægt að vera þarna lengur.

Dvölin hjá Óla og Annette var góð eins og við var að búast. Við fórum í göngutúra vítt og breytt keyrðum til Skagen sem er nyrsti hluti Jótlands í blíðuveðri. Þar fundum við pálmaströnd.... Við sem héldum að við værum í Danmörku.

Svo heimsóttum við foreldra Annette að Stenum. Pabbi hennar er fárveikur með krabbamein, honum er hjúkrað heima, bæði af þessari dugnaðarkonu mömmu hennar og svo kemur hjúkrunarfólk heim. Krabbamein er óþverrasjúkdómur sem allt of margir falla fyrir.

Þar á bæ fengum við heilan þvottabala af jarðarberjum...... nýtýnd stór og eldrauð.... Það var svo jarðarberjaveisla þegar heim var komið. Ég skil ekki hvers vegna maður fær ekki svona góð jarðarber hér heima. Reyndar verður að segjast eins og er að jarðarberin úr garðinum okkar eru jafngóð á bragðið en ekki eins stór.

Veðrið var líkara Spáni... annað slagið. Við náðum að sólbrenna aðeins, áttum ekki von á svona sólarveðri. Brúni liturinn er annars fljótur að renna af manni í rigningunni.

Danmörk er góð heim að sækja og fólkið okkar þar er enn betra. Það er samt alltaf gott að koma heim. Ég er svoddan þjóðernisremba að í hvert sinn sem ég kem fljúgandi heim frá útlöndum og sé landið mitt, finn ég til einhverrar þjóðerniskenndar sem snertir viðkvæma strengi innra og ég finn hvað landið er mér kært.

Já, Ísland er landið - því aldrei ég gleymi.

God dag

Og nu er vi i Støvring hos Oli og Annette....og höfum það svona stórgott. Það er búið að vera frábært veður í ferðinni. Við löbbuðum mikið í Kaupmannahöfn, fórum á nýja staði sem við höfum ekki komið á áður, mjög gaman. Við flugum hingað yfir til Álaborgar. Það var þægilegt, tók bara 25 mínútur, þotan fór bara upp og strax niður aftur. Við fórum til Silkiborgar í gær með Óla. Hann átti vinnutengt erindi þangað. Við keyrðum svo þar um meðan hann fundaði eitthvað.
Í morgun vöknuðum við við mikinn gauragang, þrumur og eldingar. Ég hafði gaman að því, og ég held Erlan bara líka.
Verðlagið hér er engu líkt. Gengið er 25 krónur á dönsku krónunni. Sem dæmi keypti ég sitthvorn kaffibollann handa okkur fyrir 1250 krónur. Ein pylsa og kók kostar líka 1250 krónur. Það er furðulegt að hafa á tilfinningunni að hafa verið rændur eftir að hafa keypt eina pulsu...

Við ætlum í búðir í dag... :0) Loksins að maður fær að kíkja aðeins í búðarskammirnar.

Hafið það gott vinir mínir heima..... Ég þrauka daginn, það er áralöng reynsla fyrir því.

Danmörk

Það verður flogið til Kongens Köben í fyrramálið. Þetta er ferðin sem við hættum við fyrir jólin í fyrra. Þá var gengið svo svimandi hátt á dönsku krónunni að okkur fannst ekki verjandi að fara. Við áttum flugmiðana áfram og seinkuðum ferðinni fram í júní og vonuðum að gengið yrði skárra. Núna er gengið ennþá hátt, en ferðin endurskipulögð. Við heimsækjum Óla og Annette.
Það er tilhlökkun í okkur. Danmörk hefur alltaf heillað okkur. Það verður gaman að eyða tíma með þeim heiðurshjónum.
Farið vel með ykkur á meðan lesendur góðir.....

Morgunþanki

Yndislegasti tími ársins er runninn upp. Hér sit ég einn og sötra kaffið mitt og horfi út um eldhúsgluggann. Frúin á bænum sefur enn, enda í sumarfríi. Náttúran er iðjagræn og falleg. Ég sat hér, fyrir svo undarlega stuttu síðan og horfði á frostkalda ána bera fram íshröngl og klakastykki og jörðina frosna í frerahrammi. Einstaka hrafn flögrandi framhjá, gargandi og svangur, í leit að æti. Þá hugsaði ég til vorsins með tilhlökkun. Vorsins, þá lifnar allt, þá verður nóg að éta fyrir hrafninn, þá koma Nína og Geiri í hólmann.... Núna finnst mér eins og ég hafi hugsað þetta í gær, tíminn líður afkáralega hratt. Haustið verður komið áður en við verður litið. Þá fer græni liturinn að dofna, laufin að taka á sig annan blæ. Græni liturinn núna, rétt eins eins og haustlitirnir, minna á hið óumflýjanlega, hversu tíminn heldur áfram róli sínu hvað sem öðru líður og hjól endurtekninganna snýst áfram, hring eftir hring. Ævi mannsins er ekki svo margir hringir. Afar mínir og ömmur eru löngu horfin, sömuleiðis pabbi og mamma. Ótrúlega mikið rétt hvað við erum eins og stráið sem vex upp að vori og fellur að hausti.

Að gleðjast yfir lífinu eins og það kemur manni fyrir sjónir er gæfa. Að kunna að sjá fegurðina í kringum mann þrátt fyrir krepputíma, er hamingja. Ég horfði hugfanginn á álftina hér í hólmanum verja óðalið sitt. Náttúran er óvægin. Gæsapar með unga hafði villst inn fyrir landamerkin. Það þýddi árás sem endaði með dauða eins ungans. Stórbrotið og óvægið. Ég tók líka eftir dansi fiðrildanna í blágresinu og fylgdist með suði fiskiflugunnar sem svo gjarnan fylgir heitum sólardögum, þau lifa ekki veturinn. þetta er lífskúnst. Góð tilhugsun að vera ekki fiðrildi, það væri sönn kreppa. Lífið er gott, það er gjöf sem varir of stutt til að láta allt það góða sem við götuna liggur, fram hjá okkur fara.
Annað er aum mistök.

Bjargráð eða hvað

Við erum að byrja að finna til tevatnsins. Þessi ríkisstjórn verður, alveg eins og sú sem fór frá, að horfast i augu við gríðarlegan vanda sem þjóðin okkar er komin í og framkvæma allskyns aðgerðir sem munu falla illa í landann. Sparnaður, auknir skattar og álögur er óhjákvæmilegur fylgifiskur þess að taka á skuldapakka þjóðarinnar. Þegar engin góð leið er til verður að finna illskárstu. Þessi aðgerð að hækka álögur á eldsneyti, áfengi og aðra vöruflokka skila ekki miklu upp í vandann. Til þess verður að fara í miklu meiri og sársaukafyllri aðgerðir. Þetta er aðeins upp í nös á ketti eða 1/40 af því sem liggur fyrir að að ná í kassann.

Þeir ættu samt að hlusta á stjórnarandstöðuna núna og skoða óbeinar afleiðingar þessara gjörninga. þetta getur orsakað að vandi heimilanna aukist um hátt í 9 milljarða meðan þetta færir aðeins um 2.5 milljarð í kassann.
Krafa búsáhaldabyltingarinnar um að nýir aðilar tækju við þjóðarskútunni breytti engu um blákaldan veruleikann sem blasir við í þjóðmálunum. Ný stjórn hefur engin tromp á hendi sem hin hafði ekki. Engin leið er þægileg eða góð, það er bara þannig.
Samt..... er um að gera að halda í bjartsýnina og horfa yfir víðáttumikið landið. Það hefur fóstrað okkur öll árin og mun gera það áfram.

Útskrift

Það var hátíðleg stund í Borgarleikhúsinu þegar 105 stúdentar frá Kvennaskólanum voru útskrifaðir. Hrundin okkar ásamt skólasystkinum sínum setti upp langþráðan hvítan kollinn.
Þetta var flottur hópur efnilegs ungs fólks sem eflaust á eftir að láta að sér kveða.




Hrund fékk verðlaun frá velferðarsjóði barna fyrir góðan árangur í Mentor verkefninu, fékk enda 10.0 fyrir verkefnið. Af máli nemenda skólans og kennara mátti heyra að þessi gamli skóli stútfullur af gömlum hefðum og venjum er mjög sérstakur. Hann nær að tengja fólk órjúfanlegum vina- og tryggðaböndum sem oft endist ævilengt. Nærtækt dæmi er Erla og hennar gömlu skólasystkini sem hittast enn, en Erla gekk í Kvennaskólann í gamla daga meðan hann var enn gagnfræðaskóli.


Við héldum svo veislu í Kefassalnum í Kópavogi og buðum þangað um 90 manns. Veislan tókst vel og virtust allir skemmta sér vel. Þetta var matarveisla. Kalkúnn með fyllingu og sósu og karamelluhúðuðum kartöflum, lax með aspas og ristuðu brauði og fiskur í hlaupi með sósum og grænmeti. Við nutum þessa góða samfélags með fólkinu okkar og vinum. Svo voru matargötin auðvitað ánægð með að fólkinu virtist líka maturinn.Við vorum að rifna úr monti með dótturina, það sást víst langar leiðir sögðu einhverjir.

Hrund fór svo í bekkjarhitting eftir veisluna og kom heim í nótt einhverntíman.

Við tvö ætlum að skreppa í Föðurland í dag og slappa aðeins af.

Hvergi eins notalegt og þar.

Bruðl og óráðsía

Ég er sammála Pétri Blöndal og nokkrum skoðanabræðrum hans á Alþingi, að stöðva þarf byggingu tónlistarhússins við höfnina. Þetta fyrirbæri kostar litla 25 milljarða - tuttugu og fimm þúsund milljónir.....!
Meðan við þurfum að skera niður lífeyri gamla fólksins, stytta skólagöngu unga fólksins, fækka lögreglumönnum, skera niður heilbrigðiskerfið og skerða þjónustu á öllum sviðum, getum við ekki haldið áfram svona bruðli eins og ekkert hafi í skorist.

Það má bara setja upp hlið og selja inn í tóma salina til að sýna næstu kynslóðum hvernig sukk kynslóðin hagaði sér. Sama mætti gera víðar. Til dæmis Bakkavararhúsið í Fljótshlíð, kaupþingsforstjórahúsið í Borgarfirðinum o.fl. staði.
Ég veit það af gamalli reynslu að þegar kreppir að skóinn, verður að bregðast við með viðeigandi hætti.
Sparnaður og aðhald er ein góð aðferð til að eiga meira fyrir nauðsynjum.

Matarklúbbur og júróvision

Það hefur áhrif á stolt manns sem Íslendings þegar okkur gengur vel á erlendri grundu. Ég var feikna ánægður með niðurstöðu söngvakeppninnar í gærkvöldi. Jóhanna var flottur fulltrúi Íslands og söng sig inn í hjörtu þjóðanna. Íslenska lagið var samt flottast. Það var samt eins gott að við leyfðum norðmönnum vinna því það hefði verið þungur baggi í erfiðu efnahagsástandi okkar að þurfa að halda keppnina að ári. Svo niðurstaðan í gærkvöldi var besti sigur sem við gátum fengið. Ekki veitti nú af til að rétta aðeins af hallann á þjóðarstoltinu.

Við vorum líka með matarklúbb í gærkvöldi. Það var gaman eins og alltaf. Maturinn var, þó ég segi sjálfur frá, svakalega góður. Í forrétt var reyktur lax rúllaður upp í rós með eggjakremi á milli og agúrkusósu, ferskum graslauk og ristuðu brauði.
Í aðalrétt voru kjúklingabringur veltar upp úr hunangi og ristuðum sesamfræjum áður en þær voru grillaðar. Bökuð kartafla með kryddsmjöri (hvítlaukur steinselja og graslaukur). Gljáð grænmeti (sætar kartöflur, rauð paprika og kúrbítur) og rjómalöguð ostasósa. - Hvet ykkur til að prófa að fara svona með kjúllann, algjört bragðlaukakitl.
Svo var Créme brulée í eftirrétt. Erlan sér um þann þátt. Hún fékk uppskrift hjá vinnufélaga sínum að alvöru créme brulée. Ég set uppskriftina á matargatið hér á síðunni ef einhver vill prófa. Ég hendi líka að gamni uppskriftunum að laxarósunum og sesamkjúllanum ef þetta freistar einhvars.

Í dag er svo hugmyndin að skreppa í Föðurland í Fljótshlíð. Við gömlu förum á mótorhjólinu en krakkarnir koma bílandi. Þau hafa fæst séð hvað búið er að gera þar, svo þetta er tímabær skoðunarferð.
Kvenfólkið á bænum er ekkert farið að láta kræla á sér ennþá.... ótrúlegt hvað þær geta sofið.
Ég morgunhaninn er alltaf sestur niður löngu á undan þeim.

Njótið daganna gott fólk

Sit sveittur

Má segja í orðsins fyllstu merkingu. Það er heitt utandyra núna. Ég sit yfir tilboðsgerð.... inni. Ég sem hélt að ég kæmist út eftir prófin. Er að reyna að gera einhverja vitlega tölu í verkefni austur í sveitum. Það getur verið hausverkur þegar engar magntölur eru til staðar og verkefnið viðamikið.
Ég var annars í sveitinni í gær. Var að klára ýmislegt sem ég átti eftir að gera í kofanum. Vorverk eiginlega. Þar er alltaf jafn ljúft að vera.
Svo vorum við að fá úthlutað "garði" hjá sveitarfélaginu. Þar er pláss fyrir einhverja grænmetisræktun til að uppskera í haust. Bara gaman að því..... og frábærlega gott auðvitað, beint úr garðinum.

Jæja skyldan kallar. Það verður að vinna fyrir saltinu í grautinn í sumar.

Að bóna er líka vorverk

Kraftur, svart stál, mikið króm og...... falleg kona.

Hún er punkturinn yfir i-ið.

Passamynd af króminu.

Ég hef gaman að þessu. Það er mikið verk að bóna eitt svona stykki, svo vel sé.

Að bóna bíl telst varla nokkur skapaður hlutur. Það tók mig góðan dag að fara yfir

hjólið, massa, bóna og pússa. Ég hlakka til að ferðast á því í sumar... auðvitað með

konuna aftan á.

Akureyri

Við keyrðum norður í vetrarfærð. Holtavörðuheiðin var við það að vera ófær, blindbylur og bílar að byrja að festast eða keyra útaf. Við komumst þó vandræðalaust norður. Á Akureyri var svo afskaplega jólalegt með ofankomu sem skreytti tré og runna eins og gerist í desember hér sunnan heiða. Þessum veðurleiðindum lauk þó auðvitað að lokum með því að snjóinn tók upp og sólin skein.

Við kíktum á sýningu nemenda í Listaskólanum á Akureyri. Rúnar hefur verið í þeim skóla undanfarin ár og var með verkin sín á sýningu sem var tengd útskrift nemenda. hann var samt ekki að útskrifast. Hann er að gera ýmislegt þarna m.a. saga í sundur stóla og raða þeim upp í ýmsum stellingum. Svo málar hann myndir með ýmsum aðferðum sem ég kann ekki skil á aðferðafræðilega. Margt mjög flott hjá honum.
Afmælið hans var haldið á laugardeginum. Það var fjölmennt og margir tóku til máls honum til heiðurs. Á máli manna mátti heyra að Rúnari er margt til lista lagt. Fyrir utan listina og smíðarnar hefur hann tekist á við veikindi til 8 ára með aðdáunarverðum hætti. Hann hefur sýnt samferðafólki sínu að lífið er ekki endilega búið þótt krabbamein herji á líkamann. Honum hefur auðnast að líta björtum augum á framtíðina og smita frá sér jákvæðni til samferðafólks síns.

Það var gaman að geta verið með honum á þessum tímamótum. Ferðalagið var líka skemmtilegt. Okkur hjónakornum hefur aldrei leiðst að ferðast um landið okkar.
Fín helgi að baki. Skólinn búinn, allar einkunnir í höfn.... á reyndar eftir að fá eina. Held hún velti ekki hlassinu mér.
Njótið daganna.

Prófalok

Þetta var góð törn. Bráðum sex vikur stanslaust með nefið ofan í tölvunni eða bókunum. Í dag var síðasta prófið þetta vorið. Fyrsta önnin að baki í mastersnáminu. "Bara" þrjár eftir. Það getur verið að ég eigi samt bara eina önn eftir í fögum. Það er ekki alveg útilokað að ég skrifi "stærri" ritgerðina. Ef svo færi, taka skrifin tvær annir. það veltur á hvort ég fæ leyfi til að skrifa um ákveðið efni sem mig langar til að skrifa um. Vandamálið er að það er í frumvarps formi ennþá og gengur ekkert að þoka því í gegnum þingið. Þetta eru ný byggingar- og skipulagslög. BA ritgerðin mín var um svipað efni byggð á núverandi lögum. Það var alltaf hugmyndin að skrifa mastersritgerðina á grunni nýju laganna sem gengur illa að gera að lögum.....

Þetta kemur allt í ljós. Ég er kátur með prófalokin núna hvað sem framhaldið verður. Á morgun verður brunað á Akureyri. Rúnar er að halda upp á fimmtugsafmælið sitt. Það er stór áfangi og vert að halda upp á það.
Svo tekur við að reyna að vinna fyrir næsta skólaári. Ég vona að eitthvað verði að gera hjá mér. Ef þig vantar smið - þá hringirðu í mig. Ef þig vantar lögfræðing sérstaklega varðandi byggingatengd mál - þá hringirðu í mig.....
Einfalt... og þægilegra verður það ekki.

Meira um gjaldþrot

Ég næ ekki hvernig sú ákvörðun stjórnarflokkanna að leggja ESB málið fyrir Alþingi getur kallast niðurstaða. Hvernig á Alþingi að samþykkja að ríkisstjórn fari í aðildarviðræður þegar hún er svona gersamlega ósammála um málið. Ef Alþingi segir já - hvað ætla VG þá að gera. Ætla þeir að senda Samfylkinguna suðureftir eina og standa svo fastir gegn öllu sem kemur þar fram. Ég sé ekki annað en að í raun séu þessar stjórnarmyndunarviðræður gjaldþrota.
Fyrir utan hvað það er orðið með öllu óskiljanlegt, hvað þau leyfa sér að vera lengi að þessu.

Gjaldþrot

Það standa margir á þröskuldi þeirra dyra í dag. Ég hef heyrt marga tala um gjaldþrot eins og það sé - valkostur - sem lögin leyfa. Ég heyri þennan grundvallar misskilning hjá mörgum. Það er rétt að gjaldþrot er löggerningur sem lögin auðvitað banna ekki. En eins og nafnið gefur til kynna er gjaldþrot ástand sem ber með sér greiðsluþrot. Að komast í greiðsluþrot er skilgreint þannig að ekki er til fyrir skuldum og ekki fyrirsjáanlegt að úr bætist í sjáanlegri framtíð. Þá er svo komið, fram að þessu allavega, að einungis ein leið er fær og hún er gjaldþrotameðferð. Ein grundvallarbreyting sem gerð hefur verið á gjaldþrotalögunum, greiðsluaðlögunin, er samt leið sem er fær í dag. Hún hefur ekki verið til staðar hér á landi þangað til nýverið. Hún er ekki einu sinni fullmótuð þar sem ráðherra er að smíða reglugerð um framkvæmd laganna.
Það er skoðun mín að best sé að forðast gjaldþrot í lengstu lög. Ég sjálfur myndi skoða þessa leið sem björgunarhring í ólgusjó. Það er gott að geta átt von um að ferlinu ljúki á einhverjum tímapunkti. Hér er linkur á allar upplýsingar um greiðsluaðlögun m.a. hvernig veðskuldir koma inn í dæmið.

Ég skil mjög vel þá sem velja greiðsluverkfall. Margir sem tekið hafa þá stöðu falla undir skilgreininguna að vera komin í greiðsluþrot og sjá ekki að það breytist í sjáanlegri framtíð. Það tel ég nægjanlega ástæðu til að hætta að greiða. En akkúrat þar myndi ég skoða greiðsluaðlögun mjög vel. Um leið og ég skil það svona vel að fólk hætti að greiða, kemst ég ekki framhjá hinni hliðinni á teningnum. Það sem mælir gegn greiðsluverkfalli einstaklinga er spurningin um almannaheill. Ef allir hætta greiðslu lána sinna fer bankakerfið lóðbeint á hausinn aftur og enginn björgunarhringur til staðar eins og síðast. Ef margir hlekkir brotna í þessari keðju sem bankakerfið, eða öllu heldur rústir bankakerfisins, byggir á er voðinn vís.
Það myndi kalla yfir þjóðina allsherjargjaldþrot með gríðarlegu atvinnuleysi, allsherjarsjóðþurrð og alvöru örbirgð heimilanna. Ég held að kreppuástand þjóðarinnar nú yrði talin velsæld á spjöldum sögunnar miðað það ástand sem gæti orðið.
Ábyrgð hvers íslendings nú, er að styðja við skútuna svo henni hvolfi ekki endanlega, þó það sé fúlt hlutskipti miðað við aðdragandann.

Ég hef ekki enn fengið líklega skýringu á fyrirbærinu á myndunum hér að neðan..... Upplýstir runnarnir og staurinn, ýta gufu-, reyk- og andardráttar hugmyndum út af borðinu.
Einhver sem giskar betur?

Hvað er þetta...?

Nú vantar mig einhvern sem getur rýnt í þessar myndir fyrir mig. (Hægt að stækka þær) Þetta eru tvær myndir teknar með 22 sekúndna millibili.
Við vorum í göngutúr í gærkvöldi fjölskyldan með myndavélina með í för auðvitað.
Ég tók þessa kl. 22:25:52



Svo tók ég þessa á nákvæmlega sama stað nokkrum sekúndum seinna eða kl. 22:26:14
Þá kom þessi geisli inná myndina.
Það sem veldur mér heilabrotum er að þetta er ekki linsu tengt því þetta lýsir upp bæði trén og staurinn.





Ég lýsti myndina og þá sést betur hvernig trén og staurinn lýsast upp (græni liturinn).
Ef einhver mér fróðari getur gefið mér skýringu á þessu fyrirbæri -annað en að þetta sé draugurinn úr Stórahelli sem við vorum að koma úr, þá þætti mér gaman að fá komment á það.
Ég er sjálfur búinn að brjóta heilann um hvað þetta sé - án niðurstöðu.

Annars......göngutúrinn var snilld. Hafið það betra en best vinir.

Liggur eitthvað á

Eru þau ekki eitthvað að misskilja hlutina Jóhanna og Steingrímur? Þau tönnlast á því að þau hafi nógan tíma og ekkert liggi á og muni taka sér þann tíma sem þau þurfi til að mynda nýja stjórn. Ég hefði haldið að ef einhverntíman í íslandssögunni hafi legið á að mynda starfhæfa ríkisstjórn væri það núna. Ég veit ekki betur en að þorri heimila og gríðarlegur fjöldi fyrirtækja vegi salt á brún hengiflugs.
Við þannig aðstæður hef ég lært að þurfi einmitt að hlaupa hratt.