Meiri samsuðan

Hvernig á að vera hægt að bera virðingu fyrir svona fólki. Ætli Steingrími sé ekki bumbult eftir átið á sínum stóru orðum um getuleysi fyrri ríkisstjórnar. Hann talaði um aumingjaskap og undirlægjuhátt fyrrum stjórnar varðandi málaferli gegn bretunum. Slær svo sjálfur af allar hugmyndir um slíkt, þegar hann er loksins kominn í stöðu til að bretta upp ermarnar og framkvæma sjálfur. Það er ótrúlegt að sjá.

Enn ótrúlegra er að sjá þessa minnihlutastjórn klúðra svona tækifæri sínu, rétt fyrir kosningar, til að sýna takta sem fólk myndi kaupa.
Ef þau sneru sér að alvöru málum, fólkinu í landinu sem er að missa allt sitt. Fyrirtækjum sem eru að fara á hausinn og örva atvinnulífið svo fólkið hafi vinnu.
Þess í stað fer öll orkan í að koma Davíð úr Seðlabankanum, sem þau ráða ekki einu sinni við.

Hlustaði á viðtalið við Davíð í tölvunni áðan. Ég verð að segja, eftir hlustunina, og eftir lestur nokkurra bloggfærslna þar sem fólk er æft út í hann, að reiði þjóðfélagsins út í Davíð er fyrst og fremst leit að blóraböggli og hungur í hefnd.
Auðvitað á hann þátt í þessu öllu eins og aðrir stjórnmálamenn sem setið hafa við völd. En eftir því sem meiri viðbjóður kemur í ljós í bankasukkinu, kemst ég nær þeirri hugsun að útrásarvíkingarnir hafi, upp til hópa, verið ótýndir glæpamenn. Það elur af sér pælingar um sekt eða sakleysi yfirvalda. Kannski svipuð pæling og að það verður seint löggunni að kenna þó fólk fremji glæpi.

Kannski var Davíð eins og Derrick, sá ýmislegt og reyndi að tala við yfirlöggurnar en...... Hver veit hvað er satt eða logið?

Oft hef ég....

.... þrifist vel á því að hafa nóg fyrir stafni. Finnst fátt jafn niðurdrepandi og að hafa lítið að gera. Það leit ekki út fyrir að verða mikið að gera í vetur, svo ég dreif mig í háskólann aftur til að klára mastersnámið. Það lá alltaf fyrir að klára það svo ég er þannig séð að ganga eftir áætluninni sem ég fór af stað með þegar ég byrjaði.
Hinsvegar getur umfang verkefnanna orðið ansi mikið ef þannig verkast. Ég er að koma úr vinnutörn núna sem krafðist eiginlega meira en hollt getur talist. Sérstaklega var einstaklingsverkefni í Auðlindarrétti strembið. Því er lokið sem betur fer...á réttum tíma.
Allt í lagi með það. Var líka í hópaverkefnum í samstarfi við gott og skemmtilegt fólk.
Ég hef samt gaman að þessu. Bætir í sarpinn smátt og smátt.

Hef varla haft tíma til að fylgjast með þjóðmálunum. Sumt fer samt ekki framhjá. Framsókn var að minna á sig. Kannski er það samt þetta sem vantar meira af hjá þingmönnum, svo þingið verði valdameira og skilvirkara. Maður er vanari að þingmenn sitji fast bundnir í sínum flokksböndum og þori ekki að umla sjálfstæða sannfæringu sína. Verð að segja að þetta ýtir aðeins við viðurkenningartakkanum í mér. Næstum sama hvert málefnið væri....þó ekki alveg.
Datt í hug stubbur úr ljóði eftir Árna Grétar Finnson:

Það þarf meiri kjark til að segja satt en ljúga,
sjálfstraust til að efast er aðrir trúa,
djörfung til að mæla gegn múgsins boðun,
manndóm til að hafa eigin skoðun.

Er samt ekki að kommenta á málefnið með þessu þar sem ég veit varla um hvað það snýst. Veit þó að þessi gírugi framsóknarmaður Höskuldur Þórhallsson vildi bíða eftir niðurstöðu nefndar Evrópusambandsins um breytingar á regluverki um seðlabanka. Sé ekki að það velti einhverju hlassi, finnst það bara skynsamlegt í ljósi þess að við erum nú þegar aðilar að hluta Evrópusambandsins í gegnum EES. m.a. megninu af regluverkinu þeirra.

Sýnist þessi ríkisstjórn ætla að ná að klúðra þessu einstæða tækifæri til að rústa næstu kosningum. - Fengnir til að bjarga málum - eftir klúður fyrri ríkisstjórnar og ætla að renna á rassinn með flest sem þeir hafa haldið á lofti, digurbarkalega. Það fer ekki mikið fyrir alvöru aðgerðum, verð ég að segja, eða hvað?

Annars erum við í góðum gír hér í húsinu við ána. Erla heldur vinnunni sinni sem betur fer. Vinnur fyrir mér svo ég geti látið skóla mig til.
Ég er farinn að hlakka til vorsins hér. Daginn lengir og tíminn líður hratt. Bráðum kemur betri tíð með vor og yl og angan í haga. Þá verður mótorfákurinn tekinn fram og viðraður.... með Erluna aftan á.

Góðra vina þorrafundur

Þorrablótið árlega hjá okkur systkinunum. Það 32. í röðinni, var haldið hér í Húsinu við ána. Veðrið var gott og allir gátu komið. Að vanda var gaman að hittast. Matnum, sem sumum finnst skemmdur og varla mannamatur, voru gerð góð skil. Hákarlinn var kannski full mildur ef eitthvað er. Annað féll vel í kramið. Ég gerði að gamni mínu að sjóða feitt saltað hrossakjöt og bjóða með hefðbundna þorramatnum. Það féll í góðan jarðveg, enda er saltað hrossakjöt sælkera matur ef það er vel heppnað. Alltaf er það samt samfélagið sem auðgar, þó svo maturinn sé alltaf

mannsins megin. Það er gaman að skiptast á gömlum minningum, segja sögur úr bernsku eða jafnvel rifja upp stundir úr fyrri þorrablótum. Þau eru jú orðin nokkur.

32 ár hafa sett mark á hópinn eins og gengur. Ég set hér inn myndir teknar í gærkvöldi. Efri myndin er af okkur systkinunum, sú neðri af mökum.


Það sést kannski best með samanburði. Þetta er tekið í garðinum Hildar og Jóa í einu af fyrstu þorrablótunum okkar. Gæti verið nálægt 30 ára gömul mynd.
Kannski ekki svo mikill munur? Aðallega háraliturinn :o=)
og motturnar, kannski nokkur kíló líka, sumstaðar allavega.
Gaman að þessu.
Njótið daganna gott fólk......

Vindasamt

Það er ekki laust við að hlutirnir gerist hratt þessi misserin. Stjórnarfall, og vinstri stjórn í burðarliðnum. Það verður fróðlegt að fylgjast með hvað kemur út úr þessari samsuðu. Þarf kannski ekki að vera svo merkilegt til að vera jafnokar eða betri en fráfarandi stjórn. Allavega eru líkur til að tekið verði til í Seðlabankanum og fleiri stöðum, kannski bönkunum líka, hver veit. VG eru að leggja fram frumvarp um frystingu á fé auðmanna sem settu okkur á kúpuna, gott mál ....ef það stenst!
Jóhanna hefur sýnt og sannað að hún lætur verkin tala, hún er ekki bara orðaflóð eins og pólitíkusum er svo lagið. Líst bara vel á að hún stýri fleyinu um stund.

Svo hefst kosningabaráttan strax á morgun með öllu skruminu sem því fylgir. Það verður úr vöndu að ráða hvað á að kjósa. Sjálfstæðismenn eiga of stóran þátt í þjóðarþrotinu til að fá mitt umboð svo mikið er víst. Nú þarf að grandskoða stefnur flokkanna og fólkið sem stendur að þeim. Einhver hlýtur að vera skárri en annar.

Og Hörður Torfason....

...er BJÁLFI sem kann ekki mannasiði.

Lögfræðingurinn Obama...

...er ekki öfundsverður. Hann tekur við arfaslöku búi af fyrirrennara sínum Bush. Ekki nóg með að endalaus óleyst vandamál, og ill leysanleg, blasi við vegna herskárrar valdatíðar Bush, heldur er efnahagur landsins í rústum eftir endalaust stríðsbröltið í honum. Og svo sem ekki bara efnahagur bandaríkjanna, heldur alls heimsins. Það er með öllu óskiljanlegt hvernig svona maður, jafn illa gefinn og óheppinn, skuli í fyrsta lagi, hafa komist til valda, og í öðru lagi, ríkja í tvö kjörtímabil.

En svona er veröldin uppfull af óskiljanlegum hlutum. Vonandi tekst Obama að koma málum í horf aftur, það hefur gríðarleg áhrif út um allan heim hvernig honum tekst til - líka hér.
Ég sjálfur, fagna þessum forsetaskiptum í Bandaríkjunum.

Lærdómur

Dagurinn hefur farið framhjá bjartur og góður. Eftir notalegan morgunn við blaðalestur og kaffi fórum við Erlan í göngutúr upp með á. Umhverfið var fallegt eins og venjulega, jafnvel fallegra. Sólin skein og glampaði svo fallega í ánni. Það var gott að fá ferskt loft í lungun, hressti heilasellurnar. Annars hefur síðdegið helgast af lestri og tölvuvinnu fyrir morgundaginn. Málstofa í auðlindarétti í fyrramálið, áhugavert fag um ferli hugmyndar að framkvæmd í íslensku lagaumhverfi. Annars fer skólinn vel af stað. Ein vika liðin og ég er búinn að fara í tíma í öllum fögum annarinnar. Líst vel á þau öll og veturinn leggst vel í mig. Það verður nóg að gera eins og endranær.

Vonandi verður botninum náð hjá okkur í efnahagslífinu í vetur og ég vona líka að bjartsýni og von fæðist með þjóðinni með hækkandi sól. Ég verð samt að taka undir að ástandið er ekki gott. Það hlýtur samt að fara batnandi fyrst svona margir skvetta málningu á opinberar byggingar. Svona lítur nú hver sínum augum á vandann.

Vikan verður fljót framhjá og það er stutt í næstu helgi

Njótið daganna

Enn afmæli í húsinu við ána

Hún varð 49 ára í gær, konan sem hefur gefið mér æviárin sín. Hún hefur staðið með mér í meðvindi og mótvindi. Já já stundum hefur blásið í kringum okkur. Nú er logn.

Hún er traust, elskuleg, umhyggjusöm, elskuð af mörgum. Hópurinn okkar orðinn stór, telur 15 með okkur

Ég er lánsamur maður

Afmæli

Með fjölmenni, vina og ættingja. Við héldum upp á tvítugsafmæli yngstu dótturinnar í gær en hún varð tvítug á fimmtudaginn. Margir heimsóttu hana í tilefni dagsins. Þetta var matarboð sem stóð frá klukkan fimm og fram yfir miðnætti. Það var gaman að því hvað fólk var ekkert að stressa sig, enda er svoleiðis bannað hér við ána. Hrund fór svo í höfuðborgina eftir miðnættið með vinkonu sinni. Vil nota tækifærið og þakka öllum sem kíktu við og heiðruðu dótturina á þessum degi.

Núna sitjum við Erlan með kaffi og lesum blöðin á þessum fallega sunnudagsmorgni. Það er svolítið hvasst úti og hiti um frostmark, Kári gnauðar á gluggunum og vinkona okkar Ölfusáin er svolítið hryssingsleg, það frussar á henni eins og hún sé hálf geðvond. Kannski ekki nema von, búin að búa við vorveður svo lengi.
Morguninn gefur fyrirheit um góðan dag.

Njótið hans vinir

Góðra vina fundur...

Hér í húsinu við ána var fjölmenni í gær. Tilefnið var jólaboð ættarinnar. Haldið í "pot luck" stíl eða "Pálínuboð" á íslensku, eins og í fyrra. Ættartréð okkar talið frá pabba og mömmu. Okkur telst til að með börnum hafi verið 65 manns hér í húsinu í einu. Það er talsverður fjöldi en eins og máltækið segir "þröngt mega sáttir sitja" og öll erum við stórfjölskyldan meira en sátt, allir eru vinir eins og dýrin í skóginum. Reyndar var rýmra um fólk í ár því efri hæðin var notuð meira núna en í fyrra.
Ég er ánægður með góða mætingu, enda þeirrar skoðunar, sérstaklega núna eftir fráfall mömmu, að við þurfum að leggja vinnu í að viðhalda tengslum okkar. Ýmsar uppákomur líkt og þessi getur virkað eins og lím í fjölskylduna. Fyrirhugaður útileguhittingur annarrar kynslóðar í sumar er mér mjög að skapi. Gott að yngra fólkið finni hjá sér hvöt til að hittast og þannig viðhalda ættarböndunum.
Það var ánægjulegt að sjá allan barnaskarann sem fylgir unga fólkinu, efniviður framtíðarinnar, nýju brumin á trénu, hluti af okkur sjálfum, sem munu svo vaxa upp og fæða af sér nýjar greinar á ættartréð. Gott mál.
Ég er ánægður með mitt ættfólk og þakka fyrir skemmtilegt og gefandi samfélag.

Nýtt ár 2009

Enn eitt árið runnið inn í eilífðina og við stöndum, einu sinni enn, á nýjum upphafsreit. Ný spil gefin og næsti hringur spilaður. Það voru margir sigurvegarar í síðasta slag, en líka einhverjir sem töpuðu. Þannig er lífið.
Ég þakka gestum síðunnar samfylgdina á árinu og trúfastar heimsóknir.

Það er alltaf gaman að líta um öxl við áramót og skoða hvað markverðast hefur gerst á árinu. Mamma lést á árinu eftir löng veikindi, við geymum fjölda minninga um hana í hjörtum okkar, þær eru demantar í minningasafninu.
Við fjölskyldan getum þakkað fyrir gott ár. Engin slys eða alvarleg veikindi hafa komið upp á árinu. Við byggðum nýjan kofa á Föðurlandi. Við ferðuðumst og nutum lífsins á Ölfusárbökkum.
Við fylgdum auðvitað inn í kreppuástand eins og aðrir Íslendingar. Ef spá hagfræðinga rætist verður nýtt ár líklega nokkuð ólíkt mörgum undanfarinna ára. Allskyns uppgjör verða. Ekki aðeins hjá helstu áhrifavöldum kreppunnar heldur líka hjá almenningi sem neyðist til að horfast í augu við nýtt landslag í sínum persónulegu fjármálum. Margir munu mæta meiri fjárhagslegum hremmingum en þeir hafa áður upplifað.
Í þessu myrkri eru samt glætur sem munu bara stækka, og fyrir rest lýsa eins og sólin. Ég er að tala um ný viðhorf, ný gildi. Kannski rennur upp sú tíð á árinu að menn munu spyrja "hvað ertu" í stað "hvað áttu". Upp úr hruni íslenska loftbólugullkálfsins mun rísa, trúi ég, heilbrigðara og betra mannlíf en við höfum búið við hingað til. Kannski verður horfið til hverfandi gilda eins og "sígandi lukka er best" og hin gleymdu viðhorf "nægjusemi" og "ráðdeild" sett í öndvegi og kannski verður það aftur álitin dyggð að spara.
Hvaðan sem á er litið er allavega ljóst að Ísland eins og við þekkjum það mun taka miklum breytingum.

Ég hef góðar væntingar til nýs árs þrátt fyrir kólgubólstra. Nú liggur leiðin í Háskólann á ný eftir tveggja ára hlé. Það verður skemmtilegt en um leið erfitt. Við Erlan ætlum að halda áfram að njóta augnablikanna í lífinu sem sjaldnast þarf að kosta peninga, bara að ganga með augun opin.
Við ætlum að rækta garðinn okkar sem aldrei fyrr. "Nær er skinnið en skyrtan" segir máltækið og því munum við sem fyrr leggja mesta áherslu á blómin sem næst okkur standa, enda liggur ábyrgðin okkar stærst þar. Áherslan er líka á að rækta vináttu fjartengdari í ríkari mæli en hingað til.
Húsið við ána er áning á Selfossi fyrir alla sem telja sig vini okkar, það er því undir þér komið sem lest, hvort þú tekur þetta sem heimboð ;)

Ég óska ykkur fljótandi gæfu og yfirflæði blessana á nýju ári.

Tjött

Saltaði hálfan hest ofan í tunnu í dag. Svo vorum við með hakkabuff eins og mamma gerði alltaf þegar hesti var slátrað. Ég er svo mikill sveitakall inn við beinið að mér finnst gott að eiga mikinn mat fyrir mitt fólk. Og ég virkilega kann að meta saltað hrossakjöt, fátt betra. Hesturinn var feitur, svo ég á von á gæða saltkjöti upp úr tunnunni í næstu viku.

Síðasti dagur ársins á morgun, hreint magnað, svo stutt frá síðustu áramótum. Áramótin verða góð ef að líkum lætur. Við verðum saman hér í húsinu við ána, allur minn ættleggur, að fagna nýju ári. Ekki nóg með það, hér mun allur ættleggurinn gista.

Íris er hér ásamt sínum börnum að lesa undir próf, Arna er hér líka og Thea. Mér sýnist húsið við ána toga í fleiri en okkur Erluna, er reyndar ekkert hissa á því.
Við ætlum að hafa jólaboð hér, eins og í fyrra, fyrir afkomendur pabba og mömmu. Það verður frá klukkan 15:00 á laugardaginn, eins lengi og hver nennir. Í fyrra var þetta mjög notalegt og gefandi samfélag.
Á von á því sama nú og hlakka til.

.....Smá eftirmál. Þegar ég las þetta yfir sá ég að ég hafði verið ofan í tunnu að salta hálfan hest........!
Það var sem sagt ekki þannig, ég saxaði niður hálfan hest og saltaði bútana ofan í tunnu :-)

Vorlegt

Það er engu líkara en að vorið sé komið. 8 stiga hiti og hæglætisveður. Svona tíð kallar á mann út í náttúruna. Það verður ekki komist hjá því að fara í göngutúr á eftir, upp með á eða kannski niður í bæ og skoða mannlífið. Við eigum von á gestum á eftir, allir í jólafríi ennþá og því um að gera að hitta mann og annan enda snýst lífið fyrst og fremst um samfélag.
Áin er róleg núna eftir skot í henni um jólin. Asahláka eins og gerði í jólabyrjun þýðir flóð hér. Áin er fljót að taka við sér, hvort sem hún vill stækka eða minnka, aldrei eins, síbreytileg eins og íslenska veðrið. Við verðum í fríi að mestu milli jóla og nýárs svo makindin hér halda áfram og við að njóta þeirra.

Hér var líf og fjör í gær. Íris kom með ungana sína. Hún fékk að lesa hér í rómantíkinni undir próf meðan við litum eftir börnunum.
Við fengum líka góðan gest, Gunnhildur Haraldsdóttir kíkti hér við. Hún var eitt sinn gift Danna bróður og er móðir frænku minnar Hafdísar Daníelsdóttur. Það var gaman að spjalla við hana um heima og geima.
Jólin hafa annars verið afar góð, þau hafa liðið hratt eins og gjarnan er með gæðatíma. Ég er að klára Myrká eftir Arnald, ágætis bók, en skilur ekki mikið eftir sig. Innihaldsríkari bækur höfða meira til mín. Arnaldur er samt góð afreying.
Arna skilaði dætrunum til pabba síns í gær svo nú er bærinn barnlaus. Einhversstaðar segir að slíkur bær sé daufur. Það er kannski daufara yfirbragð, en samt - hér er svo gott að vera.

Áramótin framundan. Kalkúni verður á matseðlinum í fyrsta skipti í mörg ár. Sjáum til hvort tekst að gera hann bærilegan. Vantar uppskrift að góðri fyllingu, ef einhver lúrir á slíku er það vel þegið.

Aðfangadagur

Fallegur dagur, fullur af minningum og tilfinningum sem tengjast hátíðarskapi og frið. Á jólum kemst sagan um frelsara fæddan næst manni, rifjast upp, lifnar við og verður svo raunveruleg. Jólahátíðin er hátíð ljóss og friðar. Jólaljósin lýsa upp þennan dimmasta tíma ársins og minna á litla Jesúbarnið í jötu. Ljós heimsins sem fæddist, ekki inn í ríkidæmi eins og þætti sjálfsagt í dag, heldur í gripahúsi á Betlehemsvöllum. Táknrænt, fer ekki í manngreinarálit, ríkir og fátækir jafnir fyrir honum.

Hér í húsinu við ána ríkir eftirvænting, sérstaklega í hugum litlu barnabarnanna, Örnudætrum, sem skreyta daginn ríkulega með einlægri tilhlökkun til kvöldsins. Við áttum notalegan matartíma í hádeginu að vanda, en vaninn er að baka smábrauð og bera fram, ásamt rúgbrauði með ýmsu góðgæti, laxi, kæfu, síld, eggjum, ostum og fleira í hádeginu á aðfangadag.
Núna er matseldin í gangi undir jólalögum. Hamborgarhryggurinn var að fara upp úr pottinum. Erlan er að sjóða grautinn og ég er að fara að gera sírópið fyrir karamellusósuna út á grautinn. Allt eftir gömlum hefðum sem má ekki brjóta. Ég er óendanlega þakklátur fyrir þessi gæði sem við búum við að geta haldið jól með þessum hætti. Margt af þessu er erft úr foreldrahúsum okkar Erlu. Það er svo ómetanlegt að sjá sama braginn erfast til okkar eigin barna.

"Sjá ég boða yður mikinn fögnuð.... Yður er í dag frelsari fæddur" sögðu englarnir forðum. Munum tilgang jólanna. Ég óska lesendum mínum gleðilegar hátíðar og friðar.

Skatan

Undarleg árátta að borða skemmdan mat.....segja sumir. Við hinir sem höfum smekk fyrir rammíslenskum gæðamat eins og kæstri skötu, teljum hana aftur á móti hið mesta hnossgæti.
Við Hlynur bróðir höfum farið til nokkurra ára í Gallerý fisk í skötuveislu. Að þessu sinni var hún alveg passleg og vestfirski hnoðmörinn sérlega góður. Ég var með einhverja magalumbru þegar ég mætti á staðinn, en eftir skötuna var öll lumbra farin veg allrar veraldar, allra meina bót skatan. Svo sótti ég youngsterinn minn til vinkonu sinnar, við skruppum svo saman í smá innanbæjarleiðangur, þann síðasta fyrir jólin.
Erum nú komin heim í sveitina okkar. Mikið af snjónum farið og gatan hér næstum auð. Arna kemur í kvöld með restina af skvísunum sínum. Danía Rut fékk smá forskot og fékk að fara með afa sínum og ömmu í sveitina í gær. Hún nýtur sín hér, enda dekruð eins og prinsessa af ömmu sinni.

Komið að Bónusinnkaupum fyrir morgundaginn. Ýmislegt sem vantar til að viðhalda jólahefðunum sem hér ríkja. Við látum okkur hafa að fara í Bónus í Hveragerði, búðin þar er mun betri en hér.

Nína eða Geiri....?

Í fyrradag tók ég eftir að hrafninn var að hópast um eitthvað á ísspöng upp með á. Ég brá fyrir mig kíkinum og sá að þar var álft sem virtist föst í ísnum. Hrafnarnir sem eru auðvitað svangir og kaldir í snjónum, hugsuðu sér gott til glóðarinnar og voru byrjaðir að narta í hana, einum of fljótir á sér, því álftin var greinilega ósammála því að hún væri matur fyrir þá. Hún beit þá á hægri og vinstri. Ég skrapp upp eftir og það var rétt, hún var frosin föst á ísnum. Fullorðin álft....hugsanlega annar hvor nágranna okkar, Nína eða Geiri.

Ég hringdi í lögregluna, þurfti reyndar að hringja tvisvar áður en þeir komu. "Er þetta ekki gott tækifæri fyrir björgunarsveitina að ná henni lausri?" spurði ég löggustrákinn sem kom. "Ef ekki, verðið þið að skjóta hana, það er ekki hægt að horfa upp á hrafninn éta hana lifandi". Hann samsinnti því og lofaði að þeir gerðu eitthvað.

Við svo búið fórum við Erlan til Reykjavíkur. Þegar heim kom keyrðum við upp eftir. Hvít þúst sem hreyfðist ekki. Álftin dauð, núna tilbúin á veisluborð hrafnsins.

Þeir hafa ekki yfirgefið veisluborðið síðan. Margra daga birgðir af fínasta kjöti.

Núna er allt á kafi í snjó. Gatan okkar ófær í morgun og Hellisheiðin lokuð. Einhver bankaði hér upp á áðan og spurði hvort ég gæti dregið bílinn þeirra úr skafli hér fyrir neðan. Ég fór auðvitað og kippti honum lausum. Gat samt ekki annað en brosað að ofurtrú mannsins á litlu bílpúddunni sinni. Hann hafði ætlað að keyra upp í skógrækt hér upp með á. Eins kolófært og hugsast getur, varla jeppafært. Trúin flytur fjöll stendur skrifað.... en ekki smábíla fasta í snjó.

Ég gaf smáfuglunum í morgun. Þeir eru seinir að fatta litlu skinnin. Bara nokkrir sem hafa litið við. Þeir verða samt fegnir að fá bita þegar fattarinn þeirra hrekkur í gang.

Við fórum á jólatónleika Sinfóníunnar í gærkvöldi. Það var virkilega gaman eins og von er. Jólasyrpur og hnetubrjóturinn, flottur flutningur enda einvalalið.

Við gerðum enn víðreist. Skruppum á Skagann eftir tónleikana í útskriftarveislu. Marianne, Sigga og Barbroar var að útskrifast sem stúdent. Dúxaði stelpan, flott hjá henni. Veisluföng eins og búast mátti við hjá þeim, flott og gott.

Í dag er bara afslöppun hér í húsinu við ána. Erla og Hrund báðar að dunda jóla-eitthvað með jólalög undir geislanum. Ekki erfitt í þessu umhverfi hér sem umvefur okkur af fádæma rausnarskap.

Heima

Við erum heima í dag, bæði. Ekki mikið að gera hjá mér í vinnunni og þannig er líka með Erluna. Jólabréfið tilbúið og fer í póst í dag. Síðustu bréfin að renna út úr prentaranum í þessum pikkuðu orðum.

Hér er búið að snjóa mikið og jafnfallinn snjór líklega orðinn um 25 sm. Miklar snjóhengjur á trjánum svo það er jólalegt um að litast. Ég tók göngutúr upp með á í morgun og smellti nokkrum myndum. Umhverfið var dulúðugt í birtingunni, frostþoka og sérstök birta. Ég er samt að vona að ekki sé komin snjóatíð eins og í fyrra. Þá snjóaði að manni fannst endalaust í marga mánuði og færðin eftir því. Dagurinn verður notaður í að klára gestaherbergið og fleira smálegt sem hefur beðið.

Í kvöld er svo árlegt kaffihús í höfuðborginni. Við höfum farið í nokkur ár saman á kaffihús á aðventunni, ég og dæturnar, og fengið okkur heitt kakó og kaffi og eitthvað jólalegt með. Kakóið er vinsælla hjá kvenþjóðinni en ég er allur í kaffinu. Ég hlakka til samfélagsins með þeim.

Njótið dagsins.

Matarboð

Við Erlan áttum notalega kvöldverðarstund með Eygló og Bjössa. Þau buðu okkur til hryggjarveislu. Lambahryggur er með því betra sem matargötin fá svo þetta var bragðlaukakitlandi fyrir okkur. Bragðið var af...bragð, jafnvel þó þetta væri fraumraun þeirra í eldun lambahryggjar...Þau fá h...rós í hnappagatið!
Takk fyrir okkur.....!

Toppurinn á tilverunni?

Við vorum í “Danmerkurferð” um helgina, fórum á föstudags eftirmiðdag af stað og komum í gærkvöldi. Ég kalla hana danmerkurferð því þannig hljómaði planið.
Til stóð að fara jólaferð til Köben eins og við höfum gert undanfarin ár. Núna var það vinnustaðaferð með vinnufélögum Erlu.
En í veðrasömum ólgusjó íslensku krónunnar, ákváðum við að það væri ekki með nokkru móti verjandi að vera þarna úti með dönsku krónuna í 25 kalli......! Svo við breyttum danmerkurferðinni sem átti að vera til Köben í “danmerkurferð”, á jólahlaðborð í Hótel Örk í Hveragerði með vinnufélögunum og svo við tvö á Föðurland í Fljótshlíð. Þar vorum við svo þá daga sem ferðin út hefði tekið. Það má fullyrða að þetta var hagstæðasta danmerkurferð sem við höfum farið. Enginn visa reikningur, engar búðir og enginn hreimur til að jafna sig á.

Hinsvegar komum við afslöppuð til baka eftir frábæran tíma. Alger slökun, lestur bóka við arineld, matseld (gourmet) í rólegheitum, gestir litu við og svo til að kóróna aðventustemninguna, kyngdi niður jólasnjó sem hékk á greinunum. Það var því engu minni vandi að komast í jólastemningu þarna í sveitarómantíkinni en í jólatívolíinu í Kaupmannahöfn. Ég notaði tímann og skrifaði jólabréfið okkar fjölskyldunnar við notalegan yl kamínunnar, undir áhrifum kyrrðar og notalegs tifsins í gömlu klukkunni okkar - jú það er alveg satt, hún hægir á tímanum, hún telur svo hægt.


Þarna í Fljótshlíðinni tel ég eins og “Gunnar frændi” á Hlíðarenda, toppinn á tilverunni. Þar var maður á ferð sem kunni að meta landið af gæðum þess og tók afleiðingunum.
Fljótshlíðin er falleg, hvort sem hún er í vetrar- eða sumarbúningi, um það þarf ekki að fjölyrða. Það er því gott að þurfa ekki að standa frammi fyrir sama vali og Gunnar kallinn þurfti forðum.

Það er jú fjármálakreppa en hverju fáum við breytt í því? Látum ekki áhyggjur af því sem við getum ekki breytt, skemma dagana.
Verum jákvæð og njótum aðventunnar.

Aðventa

Jólatónlistin berst hingað inn í stofu. Litli trommuleikarinn ómar núna. Það er föndurstund í eldhúsinu. Erlan er að gera aðventukrans, grenikrans með gamla laginu. Ég verð að viðurkenna að mér finnst þeir fallegastir.
Hér er orðið afar jólalegt enda ekki við öðru að búast. Erla hefur alltaf varðveitt jólabarnið í sér sem hefur eflaust haft mikið varðveislugildi fyrir jólabarnið í mér.
Það gleður mig alltaf þegar hún hefst handa við að taka úr hillum og kitrum og setja upp ýmislegt jóladót í staðinn sem við höfum sankað að okkur á löngum búskap. Mikið af okkar jóladóti hefur fylgt okkur lengi og tvinnast saman við söguna okkar. Margt sem kemur uppúr kössum hjá henni skapar því notalega nostalgíu sem yljar hjartanu.
Við erum íhaldsöm þegar kemur að endurnýjun á þessu dóti. Sagan er okkur of mikils virði til að við getum hent til að kaupa nýtt.
Enda er það svo að stelpurnar okkar þekkja þessa hluti líka vel frá uppvaxtarárum sínum og hætt er við að heyrðist hljóð úr horni ef við færum að skipta þessu út.

Ég var heima í dag. Vann við að setja upp ruslatunnustatíf sem hefur vantað hér. Kannski ruslatunnan verði til friðs þegar hvessir hér eftir. Bætti líka í jólaljósin í garðinum. Setti í einn runna í viðbót. Fann seríu sem vantaði bara réttan straumbreytir. Átti einn sem passaði ekki en tókst að mixa það saman.

Það er ekki laust við að um mig fari einhverjir notalegheitastraumar, sitjandi hér í stofunni, hlustandi á jólatónana flæða úr eldhúsinu. Ég veit að frammi er jólabarn að leika sér. Hrundin situr við tölvuna að læra, hún er í prófum núna og gengur vel að vanda.
Þetta hús gælir einhvernveginn við okkur af fágætum rausnarskap. Kannski er það staðurinn, áin ... eða er það félagsskapurinn? Hallast að því síðastnefnda.
Það geisar kreppa.... úti.
Hér inni er eins og hún sé víðsfjarri, líkt og norðankulið.